یکی از دوستای سپهر باباش هندی‌ه. یه بار برای ما از مراحل مختلفی که تو دینشون بهش اعتقاد دارن تعریف کرد و خیلی برای من جالب بود. گرچه جوری که اون تعریف کرد یه مقداری با چیزی که انلاین وجود داره فرق داشت.
nاونی که اون گفت این بود که ۲۵ سال اول زندگی باید دانش‌آموز باشی. فقط به فکر درس خوندن و پیدا کردن بهترین کار. ۲۵ سال دوم الویت اول خانواده است. ازدواج می‌کنی و کار می‌کنی که برای خانواده‌ات پول دربیاری و بچه بیاری و تمرکز اصلی در راستای تامین برای خانه و خانواده‌ است. ۲۵ سال سوم معلم می‌شی. دیگه به فکر این هستی که چیزایی که یاد گرفتی رو به دیگران یاد بدی. و ۲۵ سال آخر هم دیگه بازنشسته می‌شی و مال دنیا رو می‌بخشی و به فکر تزکیه روح و روان و آخرت.
nاصلش رو [اینجا ](https://en.wikipedia.org/wiki/Āśrama_(stage))می‌تونین بخونین که یه مقداری مخصوصا دوران سومش فرق داره. ولی من اینو شنیدم خیلی خوشم اومد که به عنوان چارچوب برای تصمیم‌گیری‌ها خیلی مفیده. قاعدتا زندگی و شرایط هر کسی فرق داره و یه موقعیت‌هایی هست که شرایط خودش دیکته می‌کنه. ولی مثلا اینکه زیر ۲۵ سال اصلا فکر و مغز خودت رو با پیدا کردن زن یا شوهر مشغول نکنی و بدونی که الان اولویت اول اینه که درس بخونی و کار پیدا کنی. تا ۵۰ سالگی هم هر وقت دچار بحران میانسالی شدی می‌دونی این چند سال خدمت خانه و خانواده است و اشکال نداره هم به فکر مال دنیا باشی. اون بازنشستگی بعد از ۷۵ هم که اگه سیاست‌مدارها عمل می‌کردن وضعمون بهتر از این بود که الان هست.

[Media: MessageMediaWebPage]

👁 85 views | ↗️ 1 forwards