یه سری چیزا که تعریف نکردم و جا موند ماجراهای لوس‌انجلس و جاهایی که رفته بودیم (که البته خیلی هم زیاد نبود).
nتو گروه دویدنمون اینجا یه خانمی هست که یه هفته در میون ال.ای و سن‌دیگو زندگی می‌کنه. وقتی فهمید که من دارم می‌رم اونجا و دویدن شنبه رو از دست می‌دم گفت من اتفاقا اونجام و بیا با گروه ما بدو. ما قرار بود ۸ مایل بدویم و اونا قرار بود ۱۳ مایل. ولی این دوستم اصرار کرد که اینا خیلی یواشن و اونجا هم خیلی مسیرش صافه و راحته. بزرگ‌ترین اضطرابم این بود که صبح کله سحر چه جوری برم. رانندگی کنم یا اوبر بگیرم. که علیرضا شرمنده کرد و ۵:۳۰ صبح منو رسوند در خونه دوستم که با هم رفتیم. اسم گروهشون هست LA Leggers و تو سنتا مونیکا می‌دون. بعد مدلشون این جوریه که برای همه سرعت‌ها یه زیر گروه هست. و به جز سریع‌ترین گروهشون که برای ماراتون بوستون تمرین می‌کنند و اونا همش رو می‌دون، بقیه گروه‌ها همه walk/run می‌کنن. مثلا گروه اینا که pace شون قرار بود ۱۱:۳۰ باشه و ۵ دقیقه می‌دون و ۱ دقیقه راه می‌رن.
nجاهایی که دویدیم خیلی قشنگ بود. مدت زیادی بغل دریا. و چون بر مبنای سرعت جدا کرده بودن دیگه همه با هم می‌دویدن و حرف می‌زدن.
nاز کنار Venice Beach هم رد شدیم که همون موقع داشتن بادکنک صورتی رو برای تبلیغ آهنگ Azizam هوا می‌کردن.
nشاید به خاطر تفاوت محله‌هاست (ما جای کنار شهر هستیم و پارک بزرگ و اینا نزدیکمون نیست) ولی مردم اونجا انگار خیلی بیشتر اهل ورزش بودن. از همین گروه‌ اینا که مرتب زیرگروه‌های دیگه‌شون رو اونجا می‌دیدم و برای هم سر تکون می‌دادن. بعد تازه ظاهرا اینا یکی از چندین و چند گروه بزرگ دویدن هستن. اونجا یه گروه‌هایی بودن که چادر و خوراکی و تجهییزات داشتن و کله صبح یه تعداد زیادی داشتن باهاشون می‌دویدن. تو پارک اونجا هم بگم چند تا گروه‌های ورزشی بساط پهن کرده بودن و ورزش می‌کردن.

👁 78 views