اسمی که پسرک منو صدا می‌کنه همیشه در حال عوض شدنه.بعد از ماما تو بچگی، مدت خوبی مامان بود، بعد یه دوره طولانی شده بود رویا، بعد شد mom. بعد در دوران نوجوونی شده بود brah. حالا دیگه چند وقته شده chat 🤦♀️
👁 68 views
اسمی که پسرک منو صدا می‌کنه همیشه در حال عوض شدنه.بعد از ماما تو بچگی، مدت خوبی مامان بود، بعد یه دو
اسمی که پسرک منو صدا می‌کنه همیشه در حال عوض شدنه.بعد از ماما تو بچگی، مدت خوبی مامان بود، بعد یه دوره طولانی شده بود رویا، بعد شد mom. بعد در دوران نوجوونی شده بود brah. حالا دیگه چند وقته شده chat 🤦♀️
👁 68 views
اسمی که پسرک منو صدا می‌کنه همیشه در حال عوض شدنه.بعد از ماما تو بچگی، مدت خوبی مامان بود، بعد یه دو
اسمی که پسرک منو صدا می‌کنه همیشه در حال عوض شدنه.بعد از ماما تو بچگی، مدت خوبی مامان بود، بعد یه دوره طولانی شده بود رویا، بعد شد mom. بعد در دوران نوجوونی شده بود brah. حالا دیگه چند وقته شده chat 🤦♀️
👁 68 views
نزدیک مدرسه پسرک یه کتاب‌خونه جدید درست کردن که خیلی مدرن و خوشگل و ترتمیزه. فضاش هم طوریه که بچه‌ها
نزدیک مدرسه پسرک یه کتاب‌خونه جدید درست کردن که خیلی مدرن و خوشگل و ترتمیزه. فضاش هم طوریه که بچه‌ها رو حسابی جذب می‌کنه. اینا هم با دوستاشون هر روز از مدرسه می‌رن اونجا درس می‌خونن.
nگفتم خوبه منم اون عصرا که دیگه مغزم کار نمی‌کنه برم اونجا بشینم کار کنم یا حداقل کتاب بخونم تا وقتی که رضایت بدن بیان خونه. اون روز که نشسته بودم جلوم قسمت روزنامه‌‌ها بود و توجهم به ضمیمه book review نیویورک‌تایمز جلب شد. [این مقاله‌اش](https://www.nytimes.com/2025/03/07/books/review/how-do-you-like-your-history-with-imaginative-leaps-or-grounded-in-fact.html?unlocked_article_code=1.6U4.9K_C.ObIKy41GrqyK&smid=url-share) خیلی جالب بود.
nعنوانش هست **__تاریختون رو چه جوری می‌پسندین؟ با جهش‌های تخیلی یا بر مبنای واقعیت__**.
nنویسنده‌اش خودش کتاب‌های تحقیقی تاریخی مفصل می‌نویسه که براشون جایزه از جمله پولیتزر گرفته. یه بار یه ای‌میل می‌گیره که ازش دعوت کردن بره یه کتاب‌‌‌خونه‌ای در مورد مارگارت فولر حرف بزنه. ولی وقتی می‌فهمه دعوت در واقع برای کتاب خودش که پنج سال در موردش تحقیق کرده بوده نیست بلکه برای یه کتاب داستان (historical fiction) در مورد همون شخصیته داغ می‌کنه و با طعنه و عصبانیت جواب می‌ده که با چه رویی ازش دعوت کردن؟
n
nکل مقاله در مورد همین جریانه که چقدر این کتاب‌های داستانی تاریخی مد شده‌ان و زیاد خواننده دارن. کل مقاله جالبه. اگه حال داشتین بخونین.
nمن برام جالب بود چون اتفاقا تازگی چندین کتاب این مدلی خونده بودم و خودم دقیقا نمی‌تونستم بگم چرا، ولی از یه طرف برام جالب بودن و فکر می‌کردم یه چیزای جدیدی هم یاد گرفته‌ام ولی دائم هم وقت خوندنش فکر می‌کردم که انگار دارم یه کتاب دوزاری می‌خونم و نمی‌چسبه.
nنکته‌هایی که این اشاره می‌کنه یکی اشکال‌های تاریخیه. مثلا تو کتابه طرف می‌گه زن‌ها نمی‌تونستن برای سخنرانی پول بگیرن در حالی که می‌تونسته‌ان. یا یه ایراد کلی که می‌گیره اینکه اکثر این کتاب‌ها طرز حرف زدن یا حتی مدل رفتاری اشخاص رو توش مدرن کرده‌ان یا برای اینکه داستان پیش بره پیچیدگی شخصیت‌ها و موقعیت‌ها رو ساده می‌گیرن.
n
nولی اینو هم اعتراف می‌کنه که این کتاب‌ها جذاب‌ترن و راحت خونده می‌شن. مثلا کتاب Personal Librarian رو که اتفاقا من خونده بودم داستانش تو گودریدز ۲۰۰هزار review داره در حالی که کتاب غیر داستانی راجع به همون شخصیت که خیلی هم دقیق و با تحقیقات زیاد نوشته شده فقط ۱۳۰۰ تا.
nمن خودم اگه برای کتاب داستانی نبود اصلا با همچین شخصیتی آشنا نمی‌شدم ( داستان کتاب‌دار شخصی جی.پی مورگان‌ه که علاوه بر اینکه تو شکل دادن کتاب خونه شخصی اون خیلی نقش داشته و همون موقع با توجه به اینکه زن هم بوده خیلی شخصیت قابل توجهی بوده، نگو که چون پوست نسبتا روشنی داشته تمام مدت از همه پنهان کرده بوده که سیاهه). یا مثلا کتابی که اخیرا خوندیم که در مورد کتاب‌خونه آمریکایی در پاریس بود که باعث شد بریم در موردش بخونیم و همین طور هم باعث شد به این فکر کنیم که زندگی کردن برای اونا که تحت اشغال آلمان‌های نازی قرار می‌گیرن چه جوری بوده.
nخود نویسنده هم بعد یه چند روز عصبانیتش می‌خوابه و دوباره ای‌میل می‌زنه و معذرت می‌خواد و می‌ره اونجا سخنرانی می‌کنه.
n
nنظر شما چیه؟ از این کتاب‌های داستانی تاریخی خوشتون میاد؟ ارزش نادقیقیش رو داره براتون؟
[Media: MessageMediaWebPage]
👁 80 views
نزدیک مدرسه پسرک یه کتاب‌خونه جدید درست کردن که خیلی مدرن و خوشگل و ترتمیزه. فضاش هم طوریه که بچه‌ها
نزدیک مدرسه پسرک یه کتاب‌خونه جدید درست کردن که خیلی مدرن و خوشگل و ترتمیزه. فضاش هم طوریه که بچه‌ها رو حسابی جذب می‌کنه. اینا هم با دوستاشون هر روز از مدرسه می‌رن اونجا درس می‌خونن.
nگفتم خوبه منم اون عصرا که دیگه مغزم کار نمی‌کنه برم اونجا بشینم کار کنم یا حداقل کتاب بخونم تا وقتی که رضایت بدن بیان خونه. اون روز که نشسته بودم جلوم قسمت روزنامه‌‌ها بود و توجهم به ضمیمه book review نیویورک‌تایمز جلب شد. [این مقاله‌اش](https://www.nytimes.com/2025/03/07/books/review/how-do-you-like-your-history-with-imaginative-leaps-or-grounded-in-fact.html?unlocked_article_code=1.6U4.9K_C.ObIKy41GrqyK&smid=url-share) خیلی جالب بود.
nعنوانش هست **__تاریختون رو چه جوری می‌پسندین؟ با جهش‌های تخیلی یا بر مبنای واقعیت__**.
nنویسنده‌اش خودش کتاب‌های تحقیقی تاریخی مفصل می‌نویسه که براشون جایزه از جمله پولیتزر گرفته. یه بار یه ای‌میل می‌گیره که ازش دعوت کردن بره یه کتاب‌‌‌خونه‌ای در مورد مارگارت فولر حرف بزنه. ولی وقتی می‌فهمه دعوت در واقع برای کتاب خودش که پنج سال در موردش تحقیق کرده بوده نیست بلکه برای یه کتاب داستان (historical fiction) در مورد همون شخصیته داغ می‌کنه و با طعنه و عصبانیت جواب می‌ده که با چه رویی ازش دعوت کردن؟
n
nکل مقاله در مورد همین جریانه که چقدر این کتاب‌های داستانی تاریخی مد شده‌ان و زیاد خواننده دارن. کل مقاله جالبه. اگه حال داشتین بخونین.
nمن برام جالب بود چون اتفاقا تازگی چندین کتاب این مدلی خونده بودم و خودم دقیقا نمی‌تونستم بگم چرا، ولی از یه طرف برام جالب بودن و فکر می‌کردم یه چیزای جدیدی هم یاد گرفته‌ام ولی دائم هم وقت خوندنش فکر می‌کردم که انگار دارم یه کتاب دوزاری می‌خونم و نمی‌چسبه.
nنکته‌هایی که این اشاره می‌کنه یکی اشکال‌های تاریخیه. مثلا تو کتابه طرف می‌گه زن‌ها نمی‌تونستن برای سخنرانی پول بگیرن در حالی که می‌تونسته‌ان. یا یه ایراد کلی که می‌گیره اینکه اکثر این کتاب‌ها طرز حرف زدن یا حتی مدل رفتاری اشخاص رو توش مدرن کرده‌ان یا برای اینکه داستان پیش بره پیچیدگی شخصیت‌ها و موقعیت‌ها رو ساده می‌گیرن.
n
nولی اینو هم اعتراف می‌کنه که این کتاب‌ها جذاب‌ترن و راحت خونده می‌شن. مثلا کتاب Personal Librarian رو که اتفاقا من خونده بودم داستانش تو گودریدز ۲۰۰هزار review داره در حالی که کتاب غیر داستانی راجع به همون شخصیت که خیلی هم دقیق و با تحقیقات زیاد نوشته شده فقط ۱۳۰۰ تا.
nمن خودم اگه برای کتاب داستانی نبود اصلا با همچین شخصیتی آشنا نمی‌شدم ( داستان کتاب‌دار شخصی جی.پی مورگان‌ه که علاوه بر اینکه تو شکل دادن کتاب خونه شخصی اون خیلی نقش داشته و همون موقع با توجه به اینکه زن هم بوده خیلی شخصیت قابل توجهی بوده، نگو که چون پوست نسبتا روشنی داشته تمام مدت از همه پنهان کرده بوده که سیاهه). یا مثلا کتابی که اخیرا خوندیم که در مورد کتاب‌خونه آمریکایی در پاریس بود که باعث شد بریم در موردش بخونیم و همین طور هم باعث شد به این فکر کنیم که زندگی کردن برای اونا که تحت اشغال آلمان‌های نازی قرار می‌گیرن چه جوری بوده.
nخود نویسنده هم بعد یه چند روز عصبانیتش می‌خوابه و دوباره ای‌میل می‌زنه و معذرت می‌خواد و می‌ره اونجا سخنرانی می‌کنه.
n
nنظر شما چیه؟ از این کتاب‌های داستانی تاریخی خوشتون میاد؟ ارزش نادقیقیش رو داره براتون؟
[Media: MessageMediaWebPage]
👁 80 views