اين روزا نزديک نيمه شعبانه و خيلي وقته که سر کوچه ما چراغوني کردن. شيراز هم همين طور بود يکي نيمه شعبان و يکي تولد حضرت علي رو خيلي جشن مي‌گرفتن و چراغوني مي‌کردن. ما هم شبا مي‌رفتيم تو خيابونا چراغوني‌ها رو نگاه مي‌کرديم!!!!
يه شعري حافظ داره که مي‌گن اشاره به يه رسم قديمي شيرازي‌ها داشته.
زهي خجسته زماني که يار باز بايد
به کام غم‌زدگان غم گسار باز آيد
به پيش خيل خيالش کشيدم ابلق چشم
بدان اميد که آن شهسوار باز آيد
….
مي‌گن که اون زمانا هر جمعه مردم سوار بر اسب مي‌رفتن دم دروازه شهر و منتظر مي‌شدند که امام زمان بياد. و اين خيل که يعني يه دسته اسب و ابلق هم صفت براي اسبه.