اينجا يه کلاس زباني قراره برم به اسم The Professional Comunicator. جلسه اول کلاس رو هفته پيش رفتم که در واقع مقدمه بود. تو اين کلاس قراره راه ارتباط درست و حرفه‌اي رو ياد بدن. مثلا اين که چه جوري دست بدي، از کلمه‌هاي قلمبه سلمبه براي بالا بردن کلاس خودت استفاده کني، با چه لحني حرف بزني و حتي چه جوري غذت بخوري!!!
ديروز اولين جلسه تمرينش بود. بايد در چند دقيقه خودمون رو معرفي مي‌کرديم و اونا از ما فيلم مي‌گرفتن. به من گفت که خيلي ام ام مي‌کنم و به جاي اينا بايد سکوت بذارم تا به جاي اينکه به نظر بياد که نمي‌دونم چي بگم به نظر بياد که خيلي با تمانينه حرف مي‌زنم. گفت مثلا من از اين آقاي بوش خيلي بدم مياد و همه حرفاش احمقانه‌‌ست ولي به خاطر سکوتي که بين حرفاش ميذاره به حرفاش قدرت مي‌ده.
اين هم ظاهرا آلبوم جديد Ebi ه.
يه چيزي که اين جا به نظرم مياد ولي شايد خيلي درست نباشه اينه که خنديدن خيلي مهمه!! ديشب ۴ تا سريال تلويزيون پشت سر هم داشت همشون خنده دار بودن. حتي اوني که اصل داستان رومانتيکه. استادا حتما سر کلاس ۴-۵ تا تيکه ميندازن که همه بخندن.