ديروز رفتيم جمع شديم خوابگاه و فيلم «ايران ممنوع» (Forbidden Iran) رو ديديم. واقعا فکر نميکردم يه نفر بياد ايران و يه همچين فيلم مسخرهاي درست کنه. Jane Kokan يه خبرنگار کاناداييه که بعد از کشته شدن زهرا کاظمي تصميم گرفته که بياد ايران. در پوشش يه باستان شناس اومده ايران که مثلا با دانشجوها تماس بگيره و از مبارزاتشون بشنوه و همينطور راجع به کشته شدن زهرا کاظمي اطلاعات جمع کنه. ولي تنها کاري که کرده بود براي خودش تبليغ کرده بود که چه آدم شجاعيه. توي فيلم با يه پسره تو لندن حرف زد که از ايران فرار کرده بود چون تو ايران دستگيرش کرده بودند و دستگيرش کرده بودند، اون سايتش رو نشون داد که يه تعداد آدم کراواتي عکسشون بود که اين پسره ميگفت اينا تو ايران به خاطر فعاليت سياسي تو ايران تو زندانند. و وقتي اومد ايران ميخواست با يکي از اونا ملاقات کنه که حالا در زندان بود. يک فيلم ازش نشون داد که داشت با مامانش صحبت ميکرد و ميگفت آه مادر وقتي مرا بالاي دار بردند براي من آه هم نکش من براي هدفم مبارزه ميکنم!!!!!!! و بعد با اين آدم از تو زندان با تلفن حرف زد!!
نميدونم واقعا اين آدمها عمدي در تهيه کردن اين فيلمها دارن يا واقعا نميدونن. اصلا نرفته بود با يک آدم درست حسابي حرف بزنه، نماينده عقايد مختلف. حالا نميگم مثلا با طرفداران. ولي مخالفان سرشناسي هم وجود دارند هم تو دانشجوها هم غير دانشجوها. که اسمي هم ازشون تو فيلم نبود. ما که خلاصه کلي اعصابمون خورد شد.
به نام اهوراي پاک… ببخشيد منظورشما از نوشتن چنين مطلبي درباره يکي از مبارزين راه آزادي چه بوده است… به نظر شما ۱۰ سال مبارزه وزندان کشيدن کارکمي است… آيا کراوات زدن جرم است… آيا اشک مادر جرم است… آيا شما از رنج هايي که همين آدم کراواتي که شما گفته ايد خبرداريد… شما چند روز ميتوانيد در انفرادي ۱متر دريک۱ متر زندگي کنيد… براي شما با اين طرز فکرتان واقعا متاسفم…پاينده ايران… جاودانه راه مبارزان راه آزادي….زنداني سياسي آزاد بايد گردد