اون موقع که راجع به زلزله و اينا نوشتم مي‌خواستم اينو بنويسم. اين که چه‌قدر مهمه که آدم‌ها آينده نگر باشن. به نظرم تو ايران، تک تک ما اين‌طوري نيستيم و قاعدتا کساني هم که مسوول مي‌شن هم اصلا به آينده فکر نمي‌کنن. مثلا همين آمادگي‌هاي لازم براي موقعي که يه خطري پيش مياد. اين يکي از چيزاييه که از روزهاي اول توجه منو خيلي جلب کرد.
اينجا همه خونه‌ها سيستم تشخيص دود (smoke detector) داره که تا تو خونه يه ذره دود بلند شه آژير مي‌زنه و آتش نشاني همون موقع راه مي‌افته.
تو محل‌هاي عمومي سقف‌ها يه چيزي هست که وقتي اين دود بلند شه شروع مي‌کنه به آب پاشيدن. يه عکسي ازش گرفتم، نمي‌دونم معلومه چيزي يا نه!

باز تو محل‌هاي عمومي درهاي خروجي اضطراري و پله‌هاي اضطراري هست که بالاشون همه با يه علامت که تو تاريکي هم معلومه مشخصه.
تمام اتوبوس‌ها چند تا پنجره خروج اضطراري دارن و همين‌طور در عقب و يه پنجره هم بالاشون براي موقع اضطرار دارن.
يه چيزي هم که تازگي شنيدم اين بود که به خاطر سرماي شديدي که شده بود لوله اصلي آب يکي از شهرهاي اطراف شکسته بود و آب خونه‌ها قطع شده بود و خب بعضي‌ها که شوفاژ داشتن خونه‌شون سرد شده بود. تو تلويزيون اعلام مي‌کرد که يه سالن گرم هست که اينا مي‌تونن برن شب اون‌جا بخوابن تا صبح که درست شه.