Lost in Translation (2003) Starring: Scarlett Johansson, Bill Murray, Anna Faris, Giovanni Ribisi, Fumihiro Hayashi Directed by: Sofia Coppola

فيلم توي توکيو مي‌گذره. Bill Murray نقش يه بازيگر امريکايي رو بازي مي‌کنه که براي ساختن يه تبليغ تجاري دعوتش مي‌کنن ژاپن. از اون طرف Scarlett Johansson هم در نقش يه دختري بازي مي‌کنه که فلسفه خونده در دانشگاه Yale! و حالا با شوهرش که براي عکاسي اومده ژاپن اومدن به توکيو. فيلم همون طور که از اسمش معلومه راجع به موقعيت اين دو تاست توي کشوري که زبان مردمش رو بلد نيستند و البته نه تنها اين، در واقع توي دنيايي زندگي مي‌کنن که حتي هم زبوناشون هم حرفشون رو نمي‌فهمن. مثلا شوهر Scarlett Johansson و زن Bill Murray. و اين دو تا با هم آشنا مي‌شوند و به خاطر موقعيت مشترکشون به هم ديگه نزديک مي‌شن. فيلم خوبي‌ بود به جز اينکه به نظر من خيلي کشدار اومد! توي فيلم خيلي هم به نظرم ژاپني‌ها رو تحقير کرده بود. که همه‌اش مقلد آمريکا و محو همه چيزاي آمريکايي هستن که حتي حاضرن کلي پول بدن بازيگر امريکايي رو بيارن اونجا تا تو تبليغ يه مشروب چند ثانيه بازي کنه!

Continue reading →

Confessions of a Dengarous Mind (2002) Starring: Sam Rockwell, Drew Barrymore, George Clooney, Julia Roberts, Fred Savage Directed by: George Clooney, Steven Soderbergh

فيلم از روي خاطرات Chuck Barris ساخته شده که تو سالهاي ۷۰-۱۹۶۰ مجري شوهاي تلويزيوني محبوبي بوده. توي فيلم هم Sam Rockwell نقش Chuck رو بازي مي‌کنه. که از طرفي از لحاظ برقرار کردن ارتباط عاطفي مشکل داره و از طرفي هم خيلي دلش مي‌خواد که توي تلويزيون کار کنه. موقعي که خيلي نااميد بوده، Goerge Clooney در نقش يه مامور سازمان سيا مي‌اد و اونو استخدام مي‌کنه که بعدا معلوم مي‌شه براي کشتن آدم‌هايي که آمريکا باهاشون مخالف بوده. بعد از کلي ايده‌هاي مختلف، يکي از ايده‌هاش که The dating game بوده مي‌گيره و بعد از اون هم تعداد زيادي شو درست مي‌کنه ولي در عين حال هر از گاهي براي ماموريت‌هايي که بهش داده مي‌شده مي‌رفته. Drew Barrymore هم نقش دوست دخترش رو بازي مي‌کنه که خيلي دختر بامزه‌ايه. فيلم در واقع قراره کمدي باشه. اما بيشتر به طنز گرفتن و احمقانه جلوه دادن آدم‌ها و موقعيت‌هاست تا خنده‌دار.

Continue reading →

اين sue کردن ظاهرا، خيلي مساله جدي‌ايه اينجا. اين مدت زياد شنيدم راجع بهش.
يکي راجع به دکترها. اين طوري که شنيدم کلي sueشون مي‌کنن. مثلا يه نفر تعريف مي‌کرد که يه کسي که حالا ۲۵ سالش شده بوده رفته از دکتري که به دنياش اورده بوده شکايت کرده بوده که يه مشکلي که حالا داره به دليل زايمان نادرست ايجاد شده! و برنده هم شده بوده. و به همين دليل بيمه دکترها خيلي بالاست چون اگه يه وقت کسي شکايتش به نتيجه برسه بيمه بايد اون پول رو بده.
يا اگه کسي بخواد يه مراسمي يه جا برگزار کنه، بايد حتما سالن رو با قيمت نسبتا بالايي بيمه کنه، چون شايد آتش سوزي بشه. شايد يکي بيفته پاش بشکنه! و اگه غذايي هم باشه که ديگه بدتر. ممکنه کسي مسموم بشه و بره sue کنه!
نمي‌دونم کدوم ورش بهتره. اين جا که اين چيزا باعث مي‌شه کلي کارها سخت بشه و يه جورايي ديگه بعضي جاها مسخره مي‌شه يا اينکه ايران که اصلا هيچ کس هيچ حقي نداره که بخواد بره بگيرتش. همه حتما کلي داستان از اشتباهاي دکترها و … شنيدن.