خب از آخر به اول، امروز حسابي سرم درد مي‌کرد. يعني من کلا زياد سرم درد مي‌گيره. ايران که بودم، اگه دانشگاه بودم و سرم درد مي‌کرد، فوري مي‌رفتم بهداري. داروخانه تا سه تا دونه قرص مسکن رو همين طوري بدون نسخه مي‌داد، مي‌گرفتم و خوب مي‌شدم. يکي دو بار هم خيلي سر دردم جدي شد که باز رفتم بهداري و بهم سرم زدن و راحت رو تخت خوابيدم تا خوب شدم.
اما حالا از ماجراي امروز. وقتي ديدم حالم بده گفتم برم خونه. عليرضا گفت بريم دکتر. رفتيم بيمارستان Yale. اگه وضعيتت اورژانس باشه بايد بري به همون قسمت که يه دو ساعتي بايد تو صف باشي!! ولي ظاهرا ما چون بيمه دانشجويي داريم مي‌تونيم بدون وقت بريم پيش خود دکتراي اصلي. خلاصه ما رو فرستادن قسمت دکتراي دانشجويان! يعني دکتره رو کارت ويزيتش به عنوان تخصص نوشته Student Medicin! خلاصه من که رفتم ازم پرسيد هيچ قرصي نخوردي؟ گفتم نه. گفت چرا؟ گفتم خب نداشتم. گفت به مسکن حساسيت نداري؟ گفتم نه. گفت مطمئني؟ گفتم آره. گفت ببين من الان اجازه ندارم بهت قرص بدم. و وقت هم تا ساعت ۵ (که مي‌شد ۲:۳۰ بعد) ندارم که معاينه کنم. ولي بهت يه token مي‌دم خودت قرص بردار. اومد و token رو بهم نشون داد که توي دستگاه کجا بايد بندازم و از کجا قرص رو بردارم. گفت تو مي‌توني قرص رو برداري ولي من نمي‌تونم بهت بدم! بخور خوب مي‌شي!!
خلاصه که اينم يکي از اثرات ترس دکتراي اينجا از sue شدن!