خب در روز دوم سال جدید میلادی:
-همون‌جور که فکر کنم خیلی‌ از ایرانی‌ها اینجا این احساس رو دارن، شب سال نو برای من هم پر از احساسات متناقض بود. از یه طرف فکر می‌کنی که وقتی داری اینجا زندگی می‌کنی و با این تقویم کار می‌کنی پس سال جدید برای تو هم شروع شده. ولی از طرفی هم هیچی مثل عید نوروز نمی‌شه. پس می‌شینی تو خونه و برنامه سال نوی Times Square رو نگاه کردیم یعنی همون برنامه Dick Clark’s New Year’s Rockin’ Eve و افتادن توپ کریستالی.
یه چیز جالب برام این بود که این برنامه رو خود Dick Clark از سال ۱۹۷۲ شروع کرده تا حالا و هر سال اجرا شده. البته به جز سال ۱۹۹۹ که برنامه خاصی به خاطر اومدن سال ۲۰۰۰ داشتند. و پارسال که Dick Clark خودش مجری نبود چون سکته کرده بود.
-شهرداری شهر ما هر سال یه تقویم می‌زنن که توش مراسم و برنامه‌های شهر هم نوشته شده. امسال تم کلی تقویم غذاست! توی هر ماه یک رستوران شهر معرفی شده و آشپزش دستور یک غذا از رستورانش رو داده.
کلا شهر ما می‌شه گفت مهم‌ترین تفریحش و جاذبه‌اش رستورانه از انواع و اقسام ملیت‌ها. مخصوصا که بیشتر سال هوا سرده و رستوران جای خوبی برای تفریحه. البته اینم بگم که ظاهرا پیتزا و همبرگر هم اولین بار در آمریکا اینجا درست شده‌اند.
این عکس روی جلد تقویم امسال.

و این هم رستوران ماه ژانویه، Claire’s Corner Copia که تمام غذاهاش بدون گوشت (vegeterian) هستند.

– یه دو سه هفته پیش هم وب‌لاگم ۴ ساله شد. تو سال ۲۰۰۵، ۵۲ تا مطلب نوشتم. :)) دقیقا هفته‌ای یکی. بدم نیست با این تنبلی من. البته فکر کنم یه ۴-۵ باری سر و قیافه وب‌لاگ رو عوض کردم. Movable Type رو upgrade کردم. Home-pageام رو هم درست کردم.
– به قول اون کسی که سیمبا ازش نقل کرده (مطلب ۳۹۸،چون لینک دائم نداره، بگم جمله اینه : If you wanna make God laugh
Then all you gotta do is tell him your plans)، چون نمی‌خوام نه خدا، نه کسی بهم بخنده هیچ قول و قراری هم برای سال دیگه ندارم!