برنامه‌ریزی و فکر کردن به آینده یه چیزیه که متاسفانه من هیچ وقت یاد نگرفتم. یه نمونه‌اش هم موقع گرفتن email بوده. اولین emailی که گرفتم از yahoo ترکیب اسم و فامیلم بود. بعدش به این نتیجه رسیدم (خودم هم نمی‌دونم چرا!) که خب شاید بخوام به کسی email بزنم که نخوام اسم و فامیلم رو بدونه! بنابراین یه اسمی انتخاب کردم که هیچ ربطی به اسم و فامیلم نداشت و همون موقع‌ها هم از yahoo messenger زیاد استفاده می‌کردم به همین خاطر الان تمام دوستام تو لیست این account دوم هستند. و بعد موقع وب‌لاگ نوشتن شد. خب از اسم و فامیل کامل که نمی‌شد استفاده کرد. اون account دوم هم حالا مخصوص خیلی آشناها شده بود و همش باهاش online بودم و نمی‌شد که هرکسی هم که وب‌لاگ رو می‌خونه بفهمه که من کی online هستم! و بعد gmail به بازار اومد و بعد هم که domain خودم رو گرفتم و اون هم باهاش کلی email هست.
و حالا به جز بدبختی چک کردن ۴-۵ تا email، مساله تصمیم گرفتن هم هست. اینکه به فلانی که می‌‌خوای email بزنی از کدوم‌ یکی استفاده کنی، yahoo 360 رو با کدوم یکی بسازی، flickr رو با کدوم login کنی، …