– خب بعد یک ماه فوتبال تموم شد. واقعا چقدر فوتبال نگاه کردیم. ورزش هم مثل آب و هوا کلی موضوع واسه حرف زدن فراهم می‌کنه. بعضی از این ملت هم که حافظه‌هایی دارن، اینکه فلانی تو سال فلان با کدوم پاش گل زد. خلاصه ولی تموم شد.
– یکی از دست‌آوردهای سفر به بالتیمور و واشینگتن این بود که اونجا میزبانمون بهمون آب هویج داد. و بعد ما کشف کردیم که جایی هم که ما ازش خرید می‌کنیم هم داره همون مارک رو. و حالا من به وصال یکی از خوردنی‌های مورد علاقه‌ام یعنی آب‌هویج بستنی رسیده‌ام. هروقت هم می‌خورم یاد اون مغازه دم چهارراه زند (اسم خیابون‌ها رو حسابی یادم رفته) می‌افتم (فکر کنم اسم مغازه چهارفصل بود) که با بابا می‌رفتیم آب‌هویج بستنی می‌خوردیم.
– اون طرف که تعریف کردم می‌خواست از یه گیره قرمز کاغذ به یه خونه برسه، بالاخره موفق شد. مثل این که اون قرارداد یک‌سال زندگی در خونه رو با یه نقش در یه فیلم عوض کرد و بعد اون رو با یک خونه در کانادا. (الان دیدم بینش یه چیزای دیگه هم بوده که برین تو سایت خودش ببینین)
اینم عکس خونه‌اش:
چه جلب!
چه آدم باحاليه خداييش خيلي پشت كار ميخواد هرچي نشستم فكر كردم ديدم مخم جواب نميده(آخه اصلا ابزار فكر كردن ندارم)
ولي به هرحال زنده باد ايتاليا!!!
la nostra coppa
آب هويج هووم من كه تهرانم فكر كنم دوسالي شده نخوردم!
سلام. ما تعدادی جوان که هم اهل شیراز هستیم و هم اهل اینترنت، یک مجله اینترنتی راه اندازی کرده ایم. از شما برای سر زدن به “دست پختمان” دعوت می کنیم. دوست داریم که همه وبلاگ نویسان شیرازی را در یکی از صفحات مجله دور هم جمع کنیم. “فارس نگار” رسانه نسل جوان فارس است. ما برای اینکه مقدمه ای برای دوستی های بیشتر ایجاد کنیم، می خواهیم به وبلاگ شما لینک بدهیم. اگر شما هم در وبلاگ زیبایتان به ما لینک بدهید، خیلی خوشحال و مسرور می شویم و می فهمیم که شما دست دوستی ما را فشار داده اید… http://www.farsnegar.ir
اون که کنار سینما است رو می‌گی. اسم خیابونه رودکیه
رویا جان سلام.
مغازه بستنی فروشی که به آن اشاره کردی در خیابان کریم خان زند نبش خردمند جنوبی بود که الان شده بانک پارسیان.
اما چند قدم پایین ترش یک کافی شاپ بسیار شیک باز شده که جون میده برای قرارهای دو نفره.
دوستدار تو، فرشته.