دیگه آخرین روزهای زندگی در New Haven هم داره می‌گذره. این چند وقت مشغول جمع کردن وسایل خونه بودیم. جعبه خریدن هم خودش ماجرایی بود. ما که تا حالا این مدلی اسباب‌کشی نکرده بودیم، اصلا هیچ معیاری دستمون نبود. رفتیم اول ۱۰ تا جعبه خیلی بزرگ و ۱۰ تا بزرگ گرفتیم. بعد دیدیم اون خیلی بزرگ‌ها اصلا تو ماشین جا نمی‌شن، رفتیم با ۱۰ تا بزرگ عوضش کردیم. اومدیم خونه و یکیش رو وسایل گذاشتیم دیدیم وای کی می تونه اینو بلند کنه. دوباره رفتیم و این دفعه ۲-۳ تا بزرگ، ۱۰ تا متوسط و ۴-۵ تا هم کوچیک گرفتیم. یه سری هم جعبه میوه داشتیم مال وقت‌هایی که خرید کرده بودیم که خیلی خوب بودن چون حسابی محکمن و جای دست هم دارن و برای کتاب و جزوه خیلی خوبن.
خلاصه الان تقریبا همه چی رفته تو جعبه

و مشغول سابیدن خونه هستیم و چهارشنبه راه می‌افتیم. فکر کنم این جا نگفتم که داریم می‌ریم Princeton. علیرضا قراره دو سال تو دانشگاه و یک سال تو IAS باشه. هنوز خونه جدیدمون رو ندیدیم. برای خونه‌های دانشگاه اقدام کرده بودیم و اونا هم یه خونه‌ای بهمون دادن که ازش فقط یه آدرس و یه نقشه بهمون دادن.
خلاصه هم نگرانم هم هیجان‌زده. بعد سه سال زندگی اینجا، تازه داشتیم عادت می‌کردیم، به محیط، به آدم‌ها به خونه‌مون و حالا باید بریم یه جای دیگه. ولی خب Princeton هم شهر کوچیک و قشنگیه. احتمالا چون شهریتش از اینجا کمتره برنامه‌های کمتری داشته باشه ولی خب امنیتش از اینجا خیلی بالاتره و به نیویورک هم خیلی نزدیک‌تره.

من یه مدتیه home-pageم رو (یعنی اولین صفحه‌ای که هروقت firefox رو باز می‌کنم میاد) گذاشتم bbc فارسی. الان یهو دیدم نوشته «مهمترين جايزه رياضيات به يک استراليايی اهدا شد» خلاصه ما کلی هیجان زده شدیم و علیرضا گفت ای بابا پس به Perelman جایزه رو ندادند. حالا شروع کردیم به گشتن رو اینترنت تا خبر رو جای دیگه هم پیدا کنیم. اما هیچ جای دیگه‌ای خبر یافت نشد. ما گفتیم جالبه خبرنگار فارسی bbc زودتر از همه خبر رو گرفته. ولی بعد تو سایت خود کنفرانسی که اون‌جا جایزه داده می‌شه دیدیم کنفرانس از ۲۲ اوت در مادرید شروع می‌شه و فعلا هم که فعلا به وقت مادرید ساعت ۲ صبحه. پس یا خبرنگار bbc یه طرف شایعه رو نوشته و یا اینکه خبری درز کرده بوده و اینا زود خبر شده‌ان .
پ.ن. خب حالا که خبر هیجان‌انگیز رو نوشتم، یه سری توضیحات هم راجع بهش بدم.
برای غیر ریاضیدان‌ها! جایزه فیلدز (Fields) معادل جایزه نوبل برای ریاضیدان‌هاست. و مهم‌ترین جایزه‌ایه که به یه ریاضی‌دان داده می‌شه. این جایزه رو هر چهارسال یک‌بار در کنگره بین‌المللی ریاضیات اعلام می‌کنند و به گیرنده‌اش می‌دن. امسال شایعات بر سر دو نفر توافق داشتن. یکی Terence Tao که در استرالیا به دنیا اومده و الان استاد دانشگاه UCLA است. یکی از کارای خیلی مهمی که Tao با Ben Green انجام داده راجع به تصاعد‌های حسابی اعداد اول بوده. مثلا عدد‌های ۳۱، ۳۷، ۴۳ هر سه عدد اول هستند و هرکدام ار قبلی ۶ تا فاصله دارند. پس این یک تصاعد حسابی از اعداد اول با طول سه است. حالا چیزی که ثابت کرده‌اند این است که برای هر n، تعداد نامتناهی تصاعد حسابی از اعداد اول با طول n وجود دارد.
نکته جالب راجع به Tao هم این‌که در ۱۱، ۱۲ و ۱۳ سالگی‌اش در المپیاد ریاضی مدال برنز، نقره و طلا گرفته و هیچ‌کس تا حالا نتونسته رکوردش رو بشکنه و زود‌تر از ۱۳ سالگی طلا بگیره. ۲۱ سالگی دکترا گرفته و ۲۴ سالگی استاد تمام شده. و حالا هم ۳۱ ساله‌است.
و اما اون یه نفر هم دیگه کمتر از این یکی جالب نیست! Grigori Perelman یک ریاضیدان روس است که کاری که براش مشهور شده اثبات کردن حدس پوآنکاره‌ است. خود مساله گفتنش پیچیده است ولی صد ساله که حل نشده بوده و از سال ۱۹۹۹ موسسه Clay برای حلش یک میلیون دلار جایزه تعیین کرده بوده. حالا این آقا سال ۲۰۰۲ ادعای این اثبات رو می‌کنه و بعد سال ۲۰۰۳ میاد و یک سری سخنرانی در دانشگاه MIT می‌کنه. اما بعدش بر‌می‌گرده روسیه و هیچ email یا نامه‌ای رو جواب نمی‌ده. ولی ملتی روی اثباتش کار کردن و ظاهرا مقدار زیادیش که شامل حدس پوانکاره هم می‌شه درسته.
ولی هیچ‌کس فعلا نمی‌دونه کدوم یکی یا شاید هم هر دو جایزه رو بردن (به جز کمیته داوران که ناشناس هم هستند! و شاید هم خبرنگار bbc) و حتی اگه Perelman هم برده باشه کسی نمی‌دونه که پیداش می‌شه واسه گرفتن جایزه یا نه.
پ.ن.۲. خب بالاخره جایزه رو به ۴ نفر دادن. Andrei Okounkov از دانشگاه Princeton و Wendelin Werner از دانشگاه Paris-Sud در فرانسه و هر دو نفری که قبلا راجع بهشون گفتم یعنی Terence Tao و Grigori Perelman. که البته Perelman اصلا جایزه‌اش رو قبول نکرده، ظاهرا کلا ریاضی رو گذاشته کنار.

این ایالت ما (Connecticut) خب یه ایالت کوچیکه و اون‌قدر معروف نیست. ولی چون به نیویورک نزدیکه کلی آدم‌های پولدار توش زندگی می‌کنند. و خب دانشگاه Yale هم که هست و از این نظر هم یه شهرتی داره. مثل خیلی از ایالت‌های شرق آمریکا خیلی هم مردمش دموکراتن. فکر کنم بعد از ماساچوست دموکرات‌ترین ایالت آمریکا باشه. به همین خاطر که همیشه نتیجه‌ رای‌اش تو انتخابات‌های ریاست‌جمهوری معلومه هیچ سر و صدایی ازش بلند نمی‌شه. ولی سر این انتخابات سنا حسابی هر روز تو اخبار مطرح شده. اونم به خاطر دو تا کاندیدای دموکرات برای سنا.
یکیشون Joe Lieberman، هفده ساله که تو سنا بوده بنابراین حسابی با تجربه است. یادم میاد که ایران که بودم موقع اولین انتخابات Bush تو ایران بعضی‌‌ها می‌گفتن که Bush رای بیاره بهتره چون رقیبش Al Gore معاونش یک یهودی طرف‌دار اسرائیله. اینجا که اومدم فهمیدم اون معاون همین Joe Lieberman سناتور این ایالت ما بوده که اولین یهودی هم هست که برای معاون رییس‌جمهوری آمریکا تا حالا کاندید شده.
اما رقیب این آقای Liberman یه تاجر پولداره که برای اولین بار داره کاندیدا می‌شه به اسم Ned Lamont.
و اما چیزی که باعث شده دعوا انقدر داغ بشه اینه که Lieberman برعکس خیلی دموکرات‌ها طرف‌دار جنگ عراق بوده و هست. و حالا رقیبش حسابی داره از این استفاده می‌کنه و خودش که ضد جنگه هی Lieberman رو با Bush مقایسه می‌کنه و می‌گه این آدم زیادی محافظه‌کاره برای نماینده دموکرات‌ها بودن.
و این شده که رای نیاوردن Lieberman فقط یه معنی خواهد داشت و اون مخالفت شدید مردم با جنگه.
یه چیز جالب دیگه هم نقش وب‌لاگ‌ها تو این انتخاباته. کلی از وب‌لاگ‌نویس‌های حسابی لیبرال به نفع Ned Lamont و بر ضد Lieberman مطلب می‌نویسند و حسابی آتیش‌بیار معرکه شدند.
خلاصه امروز با اینکه چند تا اتخابات دیگه از جمله برای فرماندار در جریانه ولی هیجان‌انگیزترین نتیجه همین یکی خواهد بود.
پ.ن. الان Joe Lieberman شکست رو پذیرفت. گرچه که بیشتر از اینکه سخنرانیش سخنرانی شکست باشه، در مورد شروع برای انتخابات اصلی صحبت کرد که می‌خواد به عنوان مستقل درش شرکت کنه.