دو سه روز پیش در یکی از همین تلویزیون دیدن‌های پشت سر هم یه برنامه‌ای دیدیم شبیه برنامه چهره‌های ماندگار تو ایران که اینجا اسمش شده بود Kennedy Center Awards. ظاهرا هرسال برنامه اجرا می‌شه. من بار اول بود که می‌دیدم. امسال به افتخار Steve Martin و Diana Ross و Leon Fleisher و Martin Scorses و Brian Wilson بود.
از همه تاثیرگذارترش برای من Leon Fleisher بود. کسی بوده که نابغه‌ای بوده تو پیانو زدن. از ۸ سالگی اجراهای عمومی داشته و تو ۱۶ سالگی با ارکستر فیلارمونیک نیویورک می‌زنه. ولی فاجعه‌اش از اینجا می‌شه که یهو انگشت‌های دست راستش شروع می‌کنن به فلح شدن. این طوری که از انگشت کوچیکش شروع می‌کنه به خم شدن به طرف داخل و همین طور کم کم تمام دست راستش از کار می‌افته. و دیگه تو ۳۷-۳۸ سالگی دیگه نمی‌تونه پیانو بزنه. انقدر این براش سنگین بوده که یه مدت حسابی افسرده می‌شه و می‌خواسته خودکشی کنه ولی بعد تصمیم می‌گیره که تمام وقتش رو صرف یاد دادن بکنه و حالا شاگرداش خودشون کلی آدم‌های کاردرستی شده‌ان. البته تو این مدت براش کنسرت‌های با دست چپ هم نوشته‌ان و ظاهرا تازگی هم با یه روش درمانی جدید دستش بهتر شده ولی تو مراسم که هنوز دستش خم شده بود.
