بنده دیروز لپ‌تاپم سوخت. به همین سادگی. داشتم یه چیزی می‌خوندم که یادم هم نمی‌آد چی و یهو خاموش شد. تازگی هی داغ می‌کرد و من سعی می‌کردم مواظب باشم چون واقعا انقدر هر لحظه دارم باهاش کار می‌کنم که نمی‌تونستم بدم بره که تعمیرش کنن. خلاصه گذاشتم تا خنک بشه ولی بعد هرچی سعی کردم روشن نشد. صبح زنگ زدم به شماره خدماتش. وقتی داشتم به قرارداد نگاه می‌کردم که شماره رو پیدا کنم دیدم تاریخ قرارداد دقیقا از ۱۵ فوریه ۲۰۰۷ شروع می‌شده یعنی درست یک سال پیش. یادم نمی‌آد که واقعا همون موقع خریدم یا اینکه قرارداد رو از اون موقع زدن. ولی اگه گارانتی سه ساله نخریده بودم و درست روز بعد از تموم شدن یک سال خراب می‌شد آخر بدشانسی بود. البته الان هم کم بدشانسی نیست. تازه برام یه جعبه خواهند فرستاد تا من بذارمش تو جعبه و بفرستم بره تا یک هفته تا ده روز دیگه درستش کنن. خداکنه حداقل هارد چیزیش نشده باشه که کلی عکس و برنامه و مقاله و تمرین روش دارم :(

نمی‌دونم احساسم درسته یا نه ولی انگار هرچقدر کارایی وسایل زیادتر شده از قرص و محکم‌بودن و طول عمرشون کم شده. مثلا اون موبایل‌های نوکیا که ایران داشتیم بدبخت هر بلای سرش می‌اومد آخ نمی‌گفت. حالا این موبایلی که ما داریم دم به دقیقه باید خاموش روشنش کنی تا از گیجی در بیاد. قبول دارم که خیلیش به خاطر همین ذات کارایی بیشتره. مثلا لپ‌تاپ قدیمی‌ام که الان هم از زیر یه عالم گرد و خاک در اوردمش و دارم باهاش کار می‌کنم انقدر سنگین بود که خب تکونی نمی‌شد زیاد بهش داد. ولی خب لپ‌تاپ جدیدم همش توی کیفم این ور اون ور برده شده.

خلاصه که دعا کنید زود لپ‌تاپم درست شه و هاردش چیزیش نشده باشه.