تو کلاسی که قبلا حرفش رو زدم دیروز Toni Morrison اومد. کتابی که ازش خونده بودیم Jazz بود. Toni Morrison‌ آخرین کسی بوده از آمریکا که جایزه نوبل ادبیات گرفته. این یعنی از سال ۱۹۹۳ تا حالا هیچ کس از آمریکا جایزه رو نگرفته. امسال که مخصوصا دبیر دائم (permanent secretary) آکادمی نوبل Horace Engdahl قبل از اعلام جایزه‌ امسال گفتش که ادبیات آمریکا منزوی‌تر از اونیه که بخواد جایزه نوبل بگیره که پس شاید حالا حالا هم کس دیگه‌ای نگیره.

بعد از اینکه یه مقدار راجع به انگیزه‌اش برای نوشتن کتاب حرف زد از اول و آخر کتاب یه مقدار خوند. وای که چه صدایی داشت. با اینکه خودش موقع حرف زدن لهجه خاصی نداشت ولی کتاب رو با لحن یه مامان‌بزرگ پیر سیاه مهربون که داره قصه می‌گه خوند. خوشبختانه پیدا کردم صدای ضبط شده‌اش رو*.

یک نکته جالب دیگه هم اینکه این عبارت «اولین رییس جمهور سیاه» در مورد Bill Clinton رو از Toni Morrsion نقل می‌کنند. البته خودش بعدا (یعنی تو همین جریان‌های انتخابات اخیر) گفته که اون موقع منظورش فقط رفتاری بوده که با Bill Clinton شده بوده و از عقایدش خبری نداشته. سر کلاس هم وقتی داشت در مورد نقدهایی که به نوشته‌‌هاش می‌شه حرف می‌زد گفت که بعضی وقتا انقدر یکی حرف بی‌ربط می‌زنه که تا همیشه یاد آدم می‌مونه و اشاره کرد به یه نقدی که طرف گفته شک دارم اوباما نسخه‌ای از این کتاب رو با خودش تو سفرهای تبلیغاتیش ببره!

* من از اینجا داون‌لود کردم. اون‌جا تکه‌هایی از کتاب‌های دیگه‌اش هم هست.