دو هفته تعطیلات کریسمس و سال جدید پویا اومده بود اینجا پیش ما. خیلی نشد جایی بریم هم هوا سرد بود هم وقت کم بود. یکی از جاهایی که تو خود همین پرینستون خودمون تا حالا نرفته بودیم و با هم رفتیم برج کلیولند بود. این برجه رو که جلوی در ورودی خوابگاه تحصیلات تکمیلی هستش همیشه می‌دیدیم ولی از بیرون فکر می‌کردم خیلی بزرگ باشه و توش هم یه سری اتاق‌های خوابگاه باشه. ولی از بچه‌ها شنیدیم می‌شه بریم ازش بالا.
رفتیم وبعد از اینکه فهمیدن بیشتر از یک نفریم (تنها نمی‌شه رفت بالا) ازمون امضا گرفتن که نپریم پایین و اونجا مواد نزنیم و خلاصه از این حرفا و بعد کلید رو دادن. اون قدر هم بلند نبود ولی دیگه به بالاهاش که می‌رسید راهرو حسابی تنگ می‌شد و مارپیچ پله‌ها وحشتناک، جوری که انگار داریم دور خودمون می‌چرخیم.
اینم عکس پله‌ها(همه عکس‌ها رو پویا گرفته):
و چندتا عکس از بالای برج:
همین دو هفته ای 4 تا شهر مختلف رفتیم که! چطور میگی جایی نشد بریم؟
اینو پست کردم تو Facebook راستی ;)
از دیروز که این نوشته ات رو خوندم دارم به این جریان امضا فکر می کنم. خیلی باحال بود. یعنی نمی شه آدم امضا بده خودش رو پائین پرت نمیکنه ولی بکنه؟ و اگر مرد بعد اون امضا چی می شه؟ یعنی سلب مسئولیت می شه از اون آقایی که کلید رو داده؟! خیلی باحال بود :) :) :)
——————————–
خودم: :)) آره واسه همون سلب مسوولیت بیشتر. نمی‌دونم اونجا چه‌طوریه، تو این آمریکا انقدر ما از این امضاهای خنده‌دار می‌دیم که دیگه عادی شده برام انگار. حالا جالبه که اونی که کلید رو داد (که یک دختر دانشجو بود) خودش هم با خنده اینا رو توضیح داد که یعنی دیگه می‌دونی فرمالیته است دیگه!