اول بگم که من کلا با اینکه بخوای یک کار دینی رو با گزاره‌های علمی توجیه کنی اصلا خوشم نمی‌یاد شاید از بس دیگه تو مدرسه و تلویزیون از بچگی خواستن به این ضرب و زور ما رو مسلمون کنن.

ولی خب از طرفی بعضی چیزا هست که خودم کنجکاوم بدونم که آیا ضرر دارن یا نه. واضح‌ترینش روزه.

امروز تو رادیو شنیدم که داشت با خبرنگار لوس‌انجلس تایمز مصاحبه می‌کرد در مورد روزه و خوبی‌ها و بدی‌هاش. اصل مقاله‌اش اینجاست. و اینم مصاحبه رادیوییش. در واقع اصل حرفش اینه که کم کردن کالری در کل خیلی برای بدن مقیده و حرف عجیبش اینه که چه این کار رو با مثلا دور روز در هفته روزه گرفتن انجام بدی چه کل وعده‌هات رو کم کنی هردو مفید هستند. چیزی که من خیلی شنیده بودم و اینجا هم بهش اشاره می‌کنه اینه که وقتی یه مدت به بدن غذا نرسه بدن فکر می‌کنه قحطی شده و می‌ره تو حالت کم مصرف کردن و متابولیسم بدن می‌آد پایین و بعدا غذایی که می‌خوری (که معمولا هم چون یه مدت گشنه بودی بیشتر از حالت معمول خوردی) مقدار کمترش می‌سوزه و چاق می‌شی.

ولی ظاهرا به طور کلی بدن از این حالت تو قحطی بودن موضعی نفع می‌بره. مثلا یکی از توجیه‌هاشون اینه که به سلول‌ها یه استرسی وارد می‌شه و باعث می‌شه از خودشون در برابر این استرس و در نتیجه بیماری‌ها محافظت کنن. مثلا توی حیوون‌ها با روزه‌های منقطع سرطان خیلی سرعتش کم می‌شه همین طور از دست دادن حافظه تو آلزایمر.

خلاصه اینم طرف مثبتش از چند تا مطالعه علمی.