یه عالم وقته ننوشته‌ام و چند تا چیز رو هم تلنبار شده که بگم.
اول از همه هفته گذشته شنبه سالگرد ازدواجمون بود. هفت سال گذشت. قرارمون این بوده همیشه که برای سالگردها بریم یک رستوران شیک که به طور معمول نمی‌ریم. البته من یه اعتقادی در مورد غذا دارم که برعکس خیلی چیزهای دیگه که هرچقدر پول بدی آش می‌خوری! در مورد غذا لزوما وقتی پول بیشتر می‌دی غذای بهتری نمی‌خوری. خیلی وقتا این رستوران‌های گرون غذاهای خیلی کلیشه‌ای دارن اونم در مقدار کم! البته شاید در واقع من حالیم نیست و کیفیت غذای خیلی خوب رو نمی‌تونم تشخیص بدم و ترجیح می‌دم خود غذا متفاوت و هیجان انگیز باشه. اینبار ولی این رستورانی که رفتیم واقعا غذاش خوب بود و جدید هم بود. کاش می‌شد عکس بگذارم از غذاها. سعی هم کردیم عکس بگیریم ولی انقدر تاریک کرده بودند که هیچ عکسی خوب در نیومد.
به همین مناسبت هم فیلم The Seven Year Itch رو تماشا کردیم!
یکشنبه دو تا از دوستام برام baby shower گرفتن. دخترا دور هم جمع شدیم و غذا خوردیم
کیک خوردیم
و کلی برای نی‌نی کادو گرفتم.
تازه جزو کادوها یه کیک پوشک هم بود!
(عکس‌ها رو خودم نگرفته‌ام و کار دوستم عاطفه هستند که نمی‌دونم اینجا رو می‌خونه یا نه!)
خوش گذشته باشه
این جا خونه ی نسیم و نیلزه؟ یادش به خیر :)
:)) آره. جای شما (یعنی البته جای ساناز، چون فقط دخترونه بود) خیلی خالی بود.
Roya, esme resturane chi bud? raje be film ham begu :)
اسم رستوران رو برای ثبت در تاریح اینجا هم بنویسم که Ferry House بود.
فیلم هم فیلم خیلی قدیمیه و مریلین مونرو توش بازی می‌کنه. کلا داستانش و اینا مسخره است در کل! ولی خیلی معروفه هم به خاطر اون صحنه معروف که مریلین مونرو دامنش با باد مترو رفته بالا. و همین اصطلاح خارش هفت ساله که توش می‌گه که کسایی که ۷ ساله ازدواج کردند به فکر خیانت می‌افتند!
Akh jaan, male manam resid be dastet?
بله رسید و باز هم دستت درد نکنه. نی نی هم می‌گه مرسی.