بازی خیالی

بین بازی‌هایی که سپهر می‌کنه دو تا از کاراش هست که خیلی برام جالبه. این که بچه‌ تو این سن شروع می‌کنه بازی خیالی کردن برام واقعا حیرت‌آوره.

یکی تلفن بازی. دستش یا هر چیز دیگه‌ای رو می‌گیره دم گوشش و می‌گه ائو. ما هم دستمون رو می‌گذاریم دم گوشمون و باهاش الکی حرف می‌زنیم و خیلی خوشش میاد وقتی می‌گیم خدافظ و قطع می‌کنیم.

یکی دیگه‌ هم ادای غذا خوردن. هر از گاهی یه کاسه‌ای یا حتی ظرف خالی ماست که تا حالا نشده از توش چیزی بخوره رو برمی‌داره ادای غذا خوردن در میاره. با دست الکی از توش چیز برمی‌داره می‌گذاره دهنش، بعد ملچ مولوچ هم می‌کنه! اگه هم دستمون رو بگیریم جلوش یه غذای الکی هم می‌گذاره تو دست ما که ما هم بی‌نصیب نمونیم.

5 thoughts on “بازی خیالی”

  1. aaa

    سپهر جان، اگه اون چیزی که داری می خوری
    خیلی خوشمزه است و هنوز چیزی ازش مونده،
    زنگ بزنم واسه من هم یه خورده، نگهداری
    خیلی خیلی بسیار مرسی!!

  2. مینا

    توی این سن بیشتر بچه ها کارهای پدر و مادراشونو تقلید می کنند و کمی که بزرگتر میشند حرفها رو.

    1. رویا Post author

      یعنی چون دیده ما می‌خوریم داره از ما تقلید می‌کنه؟ ولی کلا برام جالبه که خودش هم می‌فهمه بازیه و الکیه.

      1. مینا

        گاهی اوقات ریحانه حرفهایی میزنه یا کارهایی می کنه که با کلی فکر کردن یادمون می افته چه موقعی خودمون اون کار رو کردیم یا اون حرف رو زدیم و گاهی هم در نهایت میرسیم به یکی از اطرلفیان یا یکی از برنامه های تلویزیونی ;)
        خلاصه که بچه ها تقلیدکنندگان ماهری هستند. به همین خاطر باید خیلی مراقب رفتارهامون باشیم :)

Comments are closed.