خب فکر کنم امروز یک ماه می‌شه از روزی که پروژه سی روزه رو شروع کردم. این ۳۴مین پستم خواهد بود البته ۶ تاشون فقط عکس هستند. هرروز نوشتن واقعا کار سختیه. مخصوصا برای من که عادت داشتم سر هر پست خیلی وقت بگذارم که خب برای هر روز نوشتن دیگه نمی‌شد اینکار رو کرد. بعضی وقتا خوب بود مثلا برعکس قبل که برای دو خط نوشتن کارای جدیدی که سپهر می‌کنه دو روز وقت تلف می‌کردم تند و تند تایپ می‌کردم و پست می‌کردم. ولی خب یکی دو تا چیز تو ذهنم بود که دوست داشتم بنویسم ولی چون دوست داشتم بیشتر روشون وقت بگذارم ننوشتم. مثلا سخت گرفتن در تربیت بچه‌ها، یا اسباب‌بازی‌های پسرونه و دخترونه. و خب بعضی چیزا رو هم از اون قدری که دوست داشتم ناقص‌تر نوشتم. مثلا پست درس‌های آن‌لاین دانشگاه استنفورد که دوست داشتم بیشتر توضیح راجع به استادهایی که این درسا رو می‌دن یا منابع دیگه‌ای برای درس‌های آن‌لاین بگذارم ولی دیگه وقت نداشتم. خودم از خیلی قبل برای درس هوش مصنوعی ثبت‌نام کرده بودم و دیروز که ای.میل اومد که به زودی شروع می‌شه گفتم فوری اینجا بنویسم و وقتی داشتم دنبال لینک‌ها می‌گشتم که بگذارم تازه فهمیدم دو تا درس دیگه هم ارایه می‌شه!
شاید مخصوصا تا وقتی مامانم اینا هستند کمتر از روزی یه پست بنویسم ولی سعی می‌کنم از این به بعد مرتب‌تر بنویسم. مرسی که می‌خونین.
به عنوان نماینده‌ی جمعی از خوانندگان (خالی بندی) خدمتتون عرض کنم خواهان ادامه‌ی روند روزی یک پست یا دست کم دو روز یک پست و عکس هستیم.
منم به عنوان یکی از همون جمعی که گفتی ;) حرفتون رو تایید می کنم مرضیه جان
سلام.من چند تا از پستاتونو خوندم!
وبلاگ جالبیه.ندیده عاشق پسرتون شدم! امیدوارم همیشه سالم و 1000 سال زنده باشه.
من و دو تا از دوستامم یه وبلاگ داریم. خوشحال می شیم سری هم به مابزنید.
سلام رویا جان، می‌خواستم بگم وبلاگت خیلی خوبه و تشویقت کنم :-) هم ساده می‌نویسی هم اصل مطلبو میگی. من هر وقت که فرصتی پیدا می‌کنم چک می‌کنم و بعضی پست‌ها رو چند بار خوندم! (مثلا اونایی که مال بچه یا زایمان بود نکتهای مفیدی داشتن یا بعضی چیزایی که راجع بهشون گفتی رو اونلاین سفارش دادم). امیدوارم که بتونی ادامه بدی و زیاد بنویسی. به علیرضا سلام برسون. امیدوارم که حالا که کالیفرنیای شودین بتونیم همو به زودی ببینیم.
مبارک باشه. پس منم یه جورایی همراه تو تونستم برنامه 30 روز وبلاگ خونی و کامنت گذاری رو تجربه کنم :دی
می تونم حدس بزنم چقدر کار سختی بوده برات چون خودم وبلاگ داشتم و نتونستم ادامه بدم پس بازم تبریک.
حالا برنامه 30 روزه بعدیت چیه؟
ﻣﺮﺳﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻰ
منم خیلی استقبال می کنم. لطفا یک ماه دیگه تمدیدش کن. بیشتر نوشتن ات یه جوری من رو هم تشویق کرد که بیشتر بنویسم. تسلسل بایدش!