یکی از چیزایی که تو تربیت بچه خیلی می‌گن داشتن روتینه. بعد از یه مدتی بچه‌داری هم واقعا آدم می‌بینه که چقدر عادت چیز مهمیه. البته این که بچه‌ها این روتین رو یاد می‌گیرن توش شکی نیست ولی اینکه اون نتیجه‌ای که آدم می‌خواد بده یا نه، یه حرف دیگه‌است.
مثلا روتین شب‌های ما با سپهر اینه که بعد از شام، دست و صورتش رو یه کم تمیز می‌کنیم و مسواک می‌زنیم. بعد می‌ره حموم. بعد از حموم پوشک شب و لباس خواب می‌پوشه. بعد در حالی که دراز کشیده علیرضا براش کتاب می‌خونه. بعد چراغ رو خاموش می‌کنیم و من بهش شیر می‌دم و بعد شب‌به‌خیر می‌گم و من می‌رم و علیرضا می‌خوابونتش.
دیگه حسابی این روتین رو یاد گرفته و شامش که تموم می‌شه بدو بدو می‌دوه جلوی دستشویی. ولی حالا اگه نخوایم ببریمش حموم مثلا وقتی که سرما خورده بود یا یه روز که انقدر روز رو خودش غذا ریخته بود که من ظهر برده بودمش حموم و دیگه دو بار نمی‌‌خواستم ببرمش، بعد از مسواک که می‌خوایم از دستشویی بریم بیرون گریه که حموم حموم!
ولی خب می‌دونه هم که بعد از شیر خوردن نوبت خوابیدنه. اینه که یهو وسط شیر خوردن بدو بدو بلند می‌شه می‌ره چراغ رو روشن می‌کنه می‌ره سر کتاب‌خونه، کتاب میاره که نخواد بخوابه.
و البته یه چیزایی هست که با اینکه هزاران بار تکرار شده بازم چون دوست نداره انجام بده، هیچ آسون‌تر نشده. مثلا لباس پوشیدن، یا غذا خوردن به جز صبحونه (عاشق صبحونه است که البته باید فقط نون و پنیر و شیر موز باشه) که هر دفعه باید کلی شعر بخونیم و توضیح بدیم تا تموم شه.
کنج‌کاو شدم بدانم: بعد از مسواک‌زدن به‌اش شیر می‌دهید؟ برای دندان‌هایش بد نیست؟
دندانپزشکش که خیلی مخالفه. البته دکترهایی هستند که مخالف نیستند.
ولی خب تصیم دارم که قطعش کنیم، دیگه تو طول شب حتی اگه بیدار شه شیر نمی‌دم بهش. به زودی این یکی رو هم حذف می‌کنم.
ممنون از پاسخ! (:
خوب پس خوابش منظم تر شده. هر شب می ره حموم؟ فسقلی با اون حرف زدناش:))