از اونجایی که حداقل تا مدت خوبی اینجا خواهیم بود، شروع کرده‌ایم به دنبال خونه گشتن که اگه بتونیم برای اولین بار خونه خودمون رو بخریم. هنوز البته خیلی اول راهیم ولی تو همین اولش هم باید یه تصمیم خیلی سخت بگیریم. به هر حال پولی که داریم محدوده. با همین پول و با در نظر گرفتن خوبی محله و مدرسه‌هاش و اینا دو تا منطقه به نظرمون خوب اومدن. یکیشون نسبتا نزدیکه به مرکز شهر و دانشگاه. اون یکی دوره (رو کاغذ نیم‌ساعت راهه به دانشگاه ولی خب ترافیک صبح‌ها و عصرها ممکنه به یه ساعت هم بکشه). تو منطقه اولی خونه‌‌ای که می‌تونیم بگیریم کوچیکه و تا حالا هم که نگاه کردیم جایی که همه‌چیزش خوب باشه پیدا نکرده‌ایم. تو منطقه دومی ولی خونه‌های بزرگ‌تری می‌تونیم بگیریم با تعداد اتاق‌های بیشتر و از همه مهم‌تر حیاط‌های خوب و بزرگ.
رفت و آمد هرروزه علاوه بر تلف کردن ساعت‌های مفید روز خرج هم داره (مخصوصا حالا که بنزین انقدر گرون شده). از دوستامون هم دورتر می‌شیم. دیگه نمی‌شه نیم‌ساعت قبل تصمیم بگیریم که بریم مرکز شهر شام بخوریم. ولی خب عوضش می‌تونیم دست جمعی همه دوستامون رو دعوت کنیم خونه‌مون و دیگه حساب کتاب اینکه همه تو خونه جا می‌شن یا نه رو لازم نیست بکنیم. حتی مخصوصا تو هوای خوب اینجا می‌تونیم تو حیاط باربیکیو کنیم و پیک‌نیک تو خونه برگزار کنیم.
اگه خونه نزدیک‌تر برو بگیریم سپهر رو می‌تونم کلاس‌های بیشتری ببرم. اگه بخواییم مهدکودک دانشگاه بره بهمون نزدیک‌تره. ولی خب تو خونه بزرگتر سپهر جای بیشتری برای بازی کردن داره، می‌تونیم تو حیاط براش استخر بادی بگذاریم. دروازه فوتبال بگذاریم تا حسابی فعالیت کنه.ولی خب به همین دلیل وقت تلف شدن توی راه& علیرضا کمتر می‌تونه خونه باشه و کمتر تو زندگی من و سپهر.
دیگه تو این مدت که اینجا بودیم یه کمی بیشتر این دور و ورا رو شناختیم و اینکه کجا خرید کنیم و کدوم کتابخونه برنامه‌های بهتری داره رو یه کمی دستمون اومده. اگه بریم جای دورتر باز باید همه چی از اول. حتی دکتر خودمون و سپهر رو باید جدید پیدا کنیم. و این یکی حدسه ولی فکر می‌کنم به خاطر نزدیک‌تر بودن، آدم‌های بیشتری از دانشگاه تو محله نزدیک‌تر باشن و اینم خودش باز یه مزیتیه.
شما اگه بودین چیکار می‌کردین؟
من بودم، نزديك تر و توي شهر. آپارتمان اگه باشه، كوچولو هم كه باشه، سان دك براي باربكيو و جيم و استخر و پارتي روم هم داره معمولا و اون قدر هم بد نمي گذره.
ما هم کم کم داریم به خونه خریدن فکر می کنیم. منتظریم که مطمئن بشیم تا یک آینده ی خوبی ادمونتون می مونیم یا نه که صرف کنه به خاطرش خونه بخریم. من شخصا ترجیحم خونه ی بزرگ تر و حیاط داره برای بچه های احتمالی و سگِ احتمالی مون!
این جا خیلی مرکزِ شهر آن چنانی ای نداره که دور شدن ازش اتفاق مهیبی باشه. ترافیک هم کلا خیلی کمه و چندان فرقی نمی کنه که دورتر زندگی کنی.
یه دلیل مهم تر هم برای خونه بزرگ با اتاقای بیشتر خریدن اینه که بعدا خیلی راحت تر فروش می ره. البته خونه های کوچک و گرونِ نزدیکِ مرکز شهرِ این جا همیشه مشتری دارند اما به نسبت قدیمی ترن و هزینه های تعمیراتشون بالاتره…
من خونه بزرگ را ترجیح می دهم. اما خوب شاید به این دلیل که تمام این چندسال را مرکز شهر زندگی کردم و حالا تغییر را دوست داذم. به خصوص خونه خارج مرکز شهر بهت امکان باغچه اساسی داشتن می ده.
همین سوال را دوسال پیش می پرسیدی کاملن برعکس جواب می دادم. به زمان، موقعیت و احساست در آن مقطع بستگی داره فکر کنم.
سلام
خانه بزرگتر رو بگیرین ما میایم جا داشته باشین :دی
از شوخی گذشته این فاکتورها به نظرم خیلی مهمّه : ۱- مدرسه خوب توی کدوم محله؟ ۲- کدوم محله امنیت بیشتری داره؟ ۳-کدوم خانه آفتاب گیرتره؟ ۴- کدوم محلّه کتابخونه بهتری برا بچه‌ها داره؟
اما در کل اگه خیلی ددری هستین مرکزِ شهریه بهتره. اگه مثل من بیشتر اهل خانه نشستنی و فقط آخر هفته برا خریدی، رستورانی جایی بیرون میری، خانه بزرگ واقعا روحیه میده به آدم.
۱. کجا مدرسه بهتری داره
۲. کجا بهتر به فروش می ره در آینده
یه چیز دیگه هم من به نظرات بقیه اضافه کنم و اون هم اینکه اگه آمادگی این رو داری که هر روز اگه یه جای خونه خراب شد تعمیرش کنی یا وقت بذاری که تعمیر کار خوب پیدا کنی خونه بزرگ خوبه ولی اگه مثل من اصلا حوصله این کارا رو نداری خونه کوچیک تر خیلی راحت تره نگهداریش…البته این که گفتم بیشتر برای خونه های حیاط داره و برای آپارتمان یا تاون هاوس زیاد فرقی نمیکنه.
Salam, shoma che modati motmaen hasin too oon shahr sakenin? chon manam be in masale kheili fek mikonam vali chon chand sal injaiim migam shayad arzesh nadashte bashe
Be nazare manam khoone bozorg ke haiat ham dare, bara bache kheili behtare
ما احتمالا حالاحالاها هستیم. شغل علیرضا دائمیه تقریبا. ارزیدنش خب یه مقدار مالیه که باید حساب کنی. به اینکه بهره وام چقدره، مالیات و خرج‌های دیگه چقدره. یعنی آدم فکر می‌کنه که اجاره‌ای که میده فقط داره هدر میده ولی خب برای وام هم باید سود داد که در واقع اونم هدر می‌ره.
مثلا اینجا تو نیویورک‌تایمز یه ماشین حسابی داره که می‌تونی یه چیزایی رو بزنی و بهت می‌گه که کدوم می‌ارزه. والبته خب خریدن و فروختن و نگهداری خونه خودش هم چیزیه که تو محاسبه نمی‌آد.
به نظر منم خونه بزرگ حیاط دار بهتره. به نظر من برا بچه و خود آدم خیلی خوبه که هر روز بیاد و از حیاط استفاده کنه به خصوص یه خورده که سپهر هم بزرگتر بشه خودش می تونه هر موقع خواست بدون تو بیاد حیاط یا همون بازی و فعالیتی که تو حیاط می کنه خیلی خوبه و خاطره می مونه براش. مرکز شهر هم کم کم دستتون میاد کی برید که به ترافیک نخورید یا برا چیزای دیگه راهشو پیدا می کنید.
roya joon be har ja ke fek mikoni saro sedaye khiaboon ro ham dar nazar begir. ma alan khonamoon ro be kheiboone va az saat 6 sob inar kol teraffic too khoone mast! Alanam seday ghar ghar ye aboo tayare dare mire roo asabam.