از ساعت ۸ خوابم می‌اومده!

امروز رفتیم یه مهدکودک دیگه برای سپهر دیدیم. این یکی هم مونتسوری بود. ولی نزدیک خونه‌مون نبود. این یکی نزدیک دانشگاهه.  دانشگاه خودش مهدکودک داره ولی خیلی متقاضیش زیاده. البته ما نرفتیم ببینیم چه جوریه ولی هرکی می‌شناسیم از دانشگاه بچه‌اش اونجا می‌ره و می‌گن خوبه. ما هم یک ساله که تو لیست انتظاریم و ظاهرا تا سال دیگه هم نوبت بهمون نمی‌رسه. اینه که گفتم پس اگه داریم به این فکر می‌کنیم که اگه اونجا جا باز شد بره پس چرا از حالا مهدکودک‌های دور و بر دانشگاه رو هم نگاه نکنیم.

اینم باز خیلی کوچیک بود و آروم. ولی خب خانم مدیرش خیلی خوب به نظر می‌اومد. خودش ۲۰ و چند سال پیش تو همین مهدکودک که از همون موقع مونتسوری بوده کار می‌کرده. بعدا مونده خونه چندسالی بچه‌هاش رو بزرگ کرده و بعد ۱۰ سال پیش اینا خودش اونجا رو می‌خره. معلم‌ها خیلی خوش‌اخلاق بودند و کارا و فعالیت‌هاشون بامزه به نظر می‌اومد. یه چیزی که خیلی خوشم اومد این بود که پدر مادرها انگار خیلی دخیل بودند. گفت اگه ما بخوایم از حالا می تونیم تو برنامه پدر مادرها شرکت کنیم تا ببینیم محیط چه جوریه.

البته به هر حال فعلا سپهر رو قبول نمی‌کرد تا وقتی که ۲ سال و ۵ ماهش بشه و تا خرداد هم جا نداشت. ولی کلا این که سبک مهدکودک چه جوری بهتره یه کم گیجم کرده. از شلوغی و شاد بودن اون یکی خوشم اومده ولی خب می‌گم شاید برای مدل سپهر اینکه مستقل‌تر و با توجه بیشتر از مربی‌ها چیز یاد بگیره، بیشتر مناسب باشه.

دیروز تو اخبار گفت که بچه پاندایی که تو باغ وحش واشنگتن به دنیا اومده بوده مرده. یاد بچه پاندای باغ‌وحش اینجا افتادم. این کمتر از دو ماه پیش به دنیا اومده بود. گفتم برم خبرش رو چک کنم ببینم چه جوریه. بعد دیدم فعلا حالش خوبه و وزن اضافه کرده و گرچه نمی‌شه تو خود باغ‌وحش دیدش ولی دوربین هست که می‌شه زنده خودش و مامانش رو وقتایی که میاد پیشش دید (اینجا). نمی‌دونم از ایران هم می‌شه دید یا نه. من بین ساعت ۹-۱۰ صبح اینجا (۷:۳۰-۸:۳۰ شب ایران) نگاه کردم انگار تازه بیدار شده بودن و خیلی بامزه بود. ولی حتی وقتی هم خوابن بازم هی بچه‌هه وول می‌خوره و مامانش رو بیدار می‌کنه.

بالای صفحه لینک به ویدیو به یه سری حیوون‌های‌دیگه هم هست (اورانگوتان، خرس قطبی و فیل).

امروز آخرین مرحله از شیر گرفتن هم انجام شد. صبح از خواب که پاشد گفت شیر. گفتم نه دیگه سپهر بزرگ شده. یه کم غر زد. بغلش که کردم سرش رو گذاشت تو بغلم و آروم شد. علیرضا بهش گفت آب می‌خوری؟ گفت آب می‌خورم. یه کم آب خورد و از اینکه یه کمش از دهنش ریخت خندید و سرحال شد. بعد همین طور سرش رو گذاشت و تو بغلم یه مدتی نیم‌چه خواب بود.

عصر هم رفتیم اسباب بازی فروشی نزدیک خونه‌مون یه اسباب‌بازی براش خریدیم. دوست داشتم چیزی باشه که خودش انتخاب کنه. ولی چیزی که اونجا بهش علاقه داشت ماشین‌ها و قطارها بود که تو خونه هم داره و اصلا باهاش بازی نمی‌کنه. یه سری حروف الفبای آهنربایی خریدیم براش که می‌دونستیم حتما خوشش میاد. بعد هم رفتیم شیرینی‌فروشی و یه قاچ کیک خریدیم و روش یه دونه شمع گذاشتیم که فوت کنه. از شمع و اینا خیلی خوشش نیومد ولی اسباب‌بازی‌اش رو خیلی دوست داشت.

حالا ببینیم فردا صبح چی می‌شه.