بعد از مدت‌ها امشب تو حال و هوای نوشتن هستم ولی خب چیز خاصی هم برای نوشتن ندارم.

چند نفر بهم گفته بودند که لینک مطلب‌هایی که تو وب‌لاگم می‌نویسم رو تو فیسبوک بگذارم. تا حالا مقاومت کرده بودم. دلیل اصلیش این بود که با اینکه خیلی از دوست‌های فیسبوکم و خواننده‌‌های وب‌لاگم مشترک هستند ولی تبلیغ عمومی وب‌لاگم در جمع دوستان هنوز برام ترسناکه. اما خب به نظر میاد دیگه باید تسلیم شم، مخصوصا حالا که دیگه گوگل ریدر هم داره از بین می‌ره.

یه نکته دیگه اینکه که وب‌لاگ یکی از مهم‌ترین خصلت‌هاش برای من آرشیو بودنشه. اینکه هنوز هم می‌تونم برم مطلب‌های ۱۰ سال پیش رو بخونم. کامنت‌ها هم البته یه سری وقتی سیستم عوض شد از بین رفت ولی از یه وقتی به بعد همه کامنت‌ها هم هستند. ولی نوشته‌‌ها و کامنت‌ها روی فیسبوک با اینکه شاید از بین نرن ولی برگشتن بهشون و مرور کردنشون سخته.

خب ولی به هر حال با همه خوبی و بدی‌ها این هم تجربه‌ای در سال جدید.

راستی سال نو هم مبارک. چندتا پروژه بزرگ تو این سال باید انجام بشن که به مرور راجع بهشون می‌نویسم. این هم عکس سفره هفت‌سین امسال ما:

دو هفته به عید مونده و با اینکه هوای اینجا اونقدر هم سرد نمی‌شه ولی نمی‌دونم چرا بیشتر از همیشه منتظر بهارم. اولین بهاری هست که تو خونه‌ای که مال خودمونه هستیم اینه که بیشتر به خونه تکونی‌ اساسی‌تر یا حتی تغییرات و خریدن وسایل فکر می‌کنیم. فعلا تنها کارایی که کرده‌ام،

برای کنار در بالاخره درخت سروی که کوچیک بمونه و خیلی بزرگ نشه رو پیدا کردم. این درخته قراره خیلی یواش بزرگ بشه و از قد یه آدم بیشتر نشه.

توی باغچه گل بنفشه و یه گل دیگه که اسمش رو نمی‌دونم کاشتم.

پیازهای لاله رو از یه مدت پیش گذاشته بودم زیر خاک که شروع کردن به در اومدن. امیدوارم گل هم بدن.

دو تا هم کوکب گرفته بودم که فکر کنم جهت اشتباه گذاشته‌ام توی خاک چون خبری ازشون نیست. سبزه رو امروز تازه گذاشتم و تازه دیدم گندم هم نداریم و عدس گذاشتم. امیدوارم سبز بشه تا عید. البته خوبی زندگی تو کالیفرنیا اینه که اگه هم سبز نشد می‌شه از مغازه ایرانی خرید.