خیلی وقته اینجا ننوشته‌ام. به زودی سعی می‌کنم حتما بنویسم. ولی فعلا یه سوال که تو کامنت‌ها سمیرا پرسیده رو اینجا می‌پرسم نظر بدین.
سلام، من مدتی هست به یک موضوعی فکر می‌کنم. دوست داشتم اینجا مطرح کنم اگه شما یا دوستان نظری داشتین بگین…
اینکه اکثر خانمها در ازدواج‌های ایرانی مهریه دارند و در عین حل خانمی که کار میکنه معمولان دلش می‌خواد اموالشون (چه کم باشه چه زیاد) بین خانم و آقا مشترک باشه. اما از بعضی آقایون می‌شنویم که اگه قرار هست مثل غربی‌ها هر چی داریم شریک بشیم، پس مهریه این وسعت اضافه هست و باید حذف بشه.
دلم می‌خواد بدونم مخصوصا خانمهای جوان تحصیل‌کرده که پا به پای همسرشون کار هم می‌کنن چطور مسائل مالیشون رو با شوهرشون حل می‌کنن. اگه همه چیز شریک، پس مهریه چی میشه و اگه نه چه راه حل دیگه‌ای دارن.
شاید من درست سوال رو نفهمیده باشم. اما به‌نظر من مهریه به‌این ربط ندارد که زن و شوهر پابه‌پای هم بیرون یا توی خانه کار می‌کنند. به‌نظر من مهریه جای حق و حقوقی که طبق قانون کشورمون آقایان دارند ولی خانمها ندارند. اگر موقع عقد، حق طلاق، حضانت بچه، حق انتخاب مکان زندگی، حق سفر و خیلی از این حقوق رو به مساوات به دو نفر بدهند دیگر مهریه لازم نیست.
دقیقا همینطوره که ندا می گه. چون توی ایران قوانین نا متقارنه… مردها اهرم فشارشون حقوق اضافه ای هست که دارن و زنها طلب مهریه شون. زنها می تونن همیشه بخشی از مهریه (یا کلش) را ببخشند و به جاش حقوقی که ندارن را طلب کنن… مثلا حضانت بچه ها یا حق طلاق. وقتی زنی مهریه پایین (به راحتی قابل پرداخت) داشته باشه و در ازاش در دفتر ازدواجشون حقوق دیگه ذکر نشده باشه کارش موقع جدایی خیلی مشکل می شه.
ممنون از دوستان.
ربط مهریه به اینکه زن و مرد پا به پای هم کار کنن یا نه این میتونه باشه که مرد از اینکه مثلا خونه یا هر چی که میخرن رو در مالکیت هر دوشون ثبت کنن (به نام خانم هم باشه) احساس خطر کنه. دلیل احساس خطرش هم این باشه که فکر کنه اگه روزی قرار به جدایی شد خانم میتونه در حالی که اون بخش اموال رو داره مهریه هم طلب کنه.
حالا سوال این هست که آیا به نظر شما استدلال فوق از طرف مردها درست هست؟ و آیا منطقی‌‌ترین حالت برای زن امروزی که فرض کنیم مثل مردها میتونه همیشه خودش رو از لحاظ اقتصادی تامین کنه این هست که مهریه نداشته باشه و در عوض حق طلاق و حضانت فرزند و غیره رو داشته باشه؟
البته توجه داریم که در این صورت حق طلاق و حضانت بچه و غیره مساوی به زن و مرد داده میشه (نه فقط به زن).
من با نظر دوستان كه commentگذاشتند موافقم ولي مي خواستم به يه نكته ديگه هم اشاره كنم اونم اين كه مهريه به هنگام عقد قرارداد ميشه زمانبه كه دو نفر زير يه سقف و مشكلاتش زندگي نكردند هنوز اعتماد و يا عدم اعتماد مطلق وجود نداره ترس از ازدست دادن خيلي چيزا باعث ميشه كه خانوادها دنبال بهاي زمانهاي از دست داده (پيشداوري) باشند ولي بعد از گذشت سالها زندگي مشترك و در ميان گذاشتن همه چيزها به صورت مشترك ديگه زنها يادشون ميره چند تا سكه مهرشون هست و هيچ چيزي جاي لذت اينرو نيتونه بگيره
نظر آزیتا درست هست که بعد از سالها زن معمولاً یادش میره که مهریه داره یا چقدر هست و واقعا دیگه مبلغش اهمیّتی نداره. اما در این حالت آیا شما به عنوان یک زن حق خودتون میدونین که مثلا اگر با همسرتون خونه خریدین باید مثلا نصف اون هم مال شما باشه؟ و فرض کنیم زوجی این کار رو هم کردن (یعنی اشتراک اموال به دست اومده) و بعد از سالها به دلیل پیش بینی نشده‌ای خواستن از هم جدا شن، آیا اینکه خانم نصف دارایی‌ها رو قانونا داره و مهریه هم داره منطقی به نظر میاد؟ سوال اصلی اینجا هست و خیلی خوب دوست دارم نظر دوستان (چه خانم چه آقا) رو بدونیم. باز هم از رویا ممنونم که اجازه این بحث رو اینجا داد.
حتی اگه اموال رو هم شریک باشن و خانم هم کار کنه، به نظرِ من مهریه در برابر ِ حقوقِ دیگه ای که از زن ها در ایران گرفته می شه لازمه. اگه طرفین توافق کنن که مثلن خانم حقِ طلاق بگیره و در عوض مهریه باشه یک شاخه یِ گل، این یه بحثِ دیگه ست. احتمالن مهریه فقط برایِ کسی که در ایران زندگی می کنه کاربرد داره البته.
be nazar man kheili mozoo pichideyi hast o kheili rabt be roohie, farhang khanevadegi va kheili chizaye digar dareh. man khdam be shakhseh mahr nadaram, va mogheye aghd hameye oon tabsareha ro emza kardim, vali baraye kheili az khanevadeh emza be mani adam vafadari hast va dar oon soorat tanha abzari ke dast zan hast hamoon mahr hast, na elzaman baraye mablaghesh, balke be onvan leverage dar soorat lozoom — be onvan mesal yeki az doostanam bad az chand sal ezdevaj motevajjeh shode bood ke shoharesh ba yek agha rabete dareh, vali choon tooye iran khod in mozoo taboo hast nemitoonest pish dadgah dalili dashte bashe baraye taghazaye talagh, va ba be ejra gozashtane mahresh shoharesho taht feshar gharar dad ke beran va taghazaye mutual divorce bokonand, va mozoo be nesbat talaghhaye irani zood tamoom shod, albate oon nahayatan mahresho bakhshid, vali toop too darvazeye shohare bood…. mogheye ezdevaj hame ashegh hastan, va mamoolan kasi fekr inja ro nemikone, dar natije bazi az chizaye hoghooghi be baziha momkene bar bokhore (mesl prenup ke kheili ha inja mokene be onvan elam adam ta’ahod bebinan). Dar kol be nazaram mahr ham be alave bandhaye hoghooghi digar ye abzari hast ke zan mitoone estefadeh kone be naf khodesh, albate baziha digar kheili efrat mikonand o varede meydan jang mishan o hame chiz ro migirand o badesham mard ro bichare mikonand, ke mavarede nakhalaf az oonam kam nadidim o mishe dar morede oon ham kolli nevesht…
Agreed that this is a complicated topic. I have not really given much thought to the situations dictated in Iran. So the following will require the supposition that the context is not Iran. I used to think that the whole concept of dowry was very degrading to women. Assuming that they don’t have the capability to take care of themselves or be self-sufficient and set the stage for a pretty unequal start to the marriage dynamic — needless to say I was not a fan. But then… a large number of my friends have started to have kids recently.. and though I am not even thinking about kids, it’s gotten me thinking. In a situation where everything is equal as is the case with a lot of these couples, they both work outside of the house, equally demanding jobs, comparable salaries, etc. for the woman to go through pregnancy and child birth, nursing and recovery, etc, etc seems like a hugely unfair “tax”, when all the guy really does at least for 9 months is show up for the ultra sounds and deal with the hormonal mood swings. I know by the time most people have kids, they really want them and it’s all about sacrifice and love and making sure the kids have the best care possible, etc, but that doesn’t change the fact that the scale is heavily tipped there… . So maybe dowry, at least when the couple does have kids (if they have kids) seem to have some sort of place. I know it can sound kind of harsh, but so is the fact that just a short 12 week maternity leave is enough to affect your career, or the very many risks that comes with pregnancy and child birth. Just my two cents
I agree with Samaneh, as I have a kid and I have seen many of my friend working outside of the house and raising kids at the same time. Who has done this, knows kid raising job is almost never done equally by mom and dad!