چند وقته که تو جیم (باشگاه ورزشی) نزدیک مدرسه سپهر ثبت‌نام کرده‌ام. همیشه فکر می‌کردم عضویت این جیم‌ها که همه چی دارن خیلی گرون باشه. ولی فهمیدم که اگه آدم وقت داشته باشه حتی دوبار در هفته بره خیلی هم به صرفه است. این جا که من می‌رم علاوه بر دستگاه‌های دویدن و بدن‌سازی و استخر و خیلی از ساعت‌های روز کلاس داره. من مشتری همون کلاس‌هاش هستم. سپهر رو که می‌گذارم مدرسه یک ساعت می‌رم کلاس. البته بگم که تو این ۳-۴ هفته که ثبت‌نام کرده‌ام نشده که ۵ روز رو برم. جلسه مدرسه و وقت دکتر و مهمون داشتن و …. ولی بالاخره امروز موفق شدم همه کلاس‌های صبحش رو امتحان کنم و تا جایی که بشه سعی می‌کنم حداقل ۴ روز رو برم.
خیلی کار خوبیه . من هم همیشه اینطوری ورزش کردن رو خیلی ترجیح دادم به ورزشهای تنهایی یا با دستگاه…
آدم یه جورایی بعد از یه مدتی بهش معتاد میشه. من هم از وقتی اومدیم امریکا یعنی تقریبا ۵ ساله, تقریبا بدون وقفه , جز وقتایی که مسافرت بودم, این کلاسها رو رفتم . تو کانادا هم جز اون دوسالی که رفتم سر کار باز هم همین کلاسها رو رفتم و همیشه راضی بودم. من همیشه ۳ روز در هفته میرفتم, یک روز درمیون. تا ۲ ماه پیش که تصمیم گرفتم یه مدت نرم. تو همین دوماه به طرز چشمگیری وزنم بالا رفت :(
یکی از بدی های کنار گذاشتن ورزش بعد از یه مدت طولانی همینه. بدن کاملا فرمش به هم میریزه. یعنی اگه قبل از ورزش بدن خوبی داشتی و بدون ورزش کردن هم تونسته بودی حفظش کنی, لزوما این اتفاق بعد از شروع به ورزش نمیوفته. بعد از ورزش کردن دیگه یه جورایی نمیشه گذاشتش کنار. البته خوب ورزش کردن اولین خاصیتش همون شادابی و سلامتیه بدنه, به خاطر این هم که شده نباید گذاشتش کنار ؛)