این دفعه یک نویسنده مهمان داریم! داداش عزیز در شرح سفر.

جای شما خالی، ما روز جمعه ۴ مرداد به همراه ۹ نفر دیگر از دوستان ونکورری رفتیم به Tofino یک شهر توریستی در این نزدیکی. کل مسیری که ما طی کردیم حدود ۳۰۰ کیلومتر بود:

بعد از خارج شدن از Vancouver ما با ماشین سوار یک کشتی شدیم و کشتی ما را به شهر Nanaimo در Vancouver Island برد. نکته جالب اینجاست که این جزیره با وجود اینکه اسمش Vancouver Islandه اما خود شهر ونکوور توی این جزیره نیست.
این صف طولانیه سوار شدن به کشتیه:

اوائل مسیر که هوا روشن بود و روی عرشه کشتی:

خلاصه بعد از رسیدن به جزیره رانندگی کردیم و بعد از گذشتن از یک مسیر پیچ در پیچ رسیدیم به آن خانه ای که گرفته بودیم.

روز اول

جایی که آنجا گرفته بودیم رو به اقیانوس بود:

من صبح زود از خواب بیدار شدم و رفتم که یک نگاهی به بیرون بندازم دیدم که ۳ تا عقاب خیلی بزرگ دقیقا همان روبروی پنجره ما مشغول پرواز کردن بودن:

و البته کمی بعد سر و کله یک خرس سیاه کوچک پیدا شد:

پرنده‌های کوچک و حیوانات دیگر هم آن جا خیلی زیاد بودن و برای خودشون ارکستر اجرا می کردند:

این شهر Tofino خیلی برای موج سواری معروفه اما ما چون دیر از خواب بیدار شدیم و از قبل فکر نکرده بودیم نتونستیم کلاس موج سواری پیدا کنیم. برای همین تصمیم گرفتیم که برویم یک چشمه آب گرم که یک جزیره دیگر همان اطراف بود. برای رفتن به آنجا یک سری لباس عجیب و غریب ضد آب پوشیدیم

و سوار یک قایق تندور نسبتا بزرگ شدیم:

توی راه به چند دسته نهنگ برخوردیم که خیلی هیجان انگیز بود:

یک سری حیوانات دیگه هم از جمله دلفین، شیر دریایی و تعداد زیادی پرنده دیدیم. جالب بود که این نهنگها الان موقع غذا خوردنشون بود و برای همین دسته های ماهی را تعقیب می کردند و دور هم جمع می کردند. به همین دلیل تعداد زیادی پرنده ماهیخوار هم آن اطراف جمع شده بودند و خلاصه یک مهمانی اساسی بود. حتی قایقران ما هم زودی قلاب ماهیگیریش را در آورد که ببینه می تواند چیزی شکار کند یا نه:

خلاصه خیلی صحنه های جالبی بود بخصوص وقتی که با سرعت خیلی زیاد روی آب بودیم (تقریبا پرواز می کردیم) و یک دفعه یک دسته پرنده هم کنار ما شروع می کردند به بال زدن و با ما آمدن.
آنجا هم که رسیدیم یک غذایی خوردیم و وسط یک جنگل استوایی پیاده رفتیم تا به یک چشمه آب گرم که به اقیانوس می ریخت رسیدیم.

بعد هم دوباره همین راه را برگشتیم با قایق تا Tofino.

و خوب وقتی که رسیدیم اولین چیزی که همه میگفتن این بود که “گشنمه!” برای همین کلی ماهی و سبزیجات درست کردیم و خوردیم (بیچاره ماهی ها):

روز دوم

طبق معمول دیر از خواب بیدار شدن و حالا کجا بریم و اینها (که خوب چاشنی سفر و همین چیزها باعث می شود که خیلی خوش بگذره) رفتیم یک جا کنار یک ساحل خیلی زیبا با موجهای فوق العاده:

همه هم که حسابی مشغول تفریح بودند آنجا:

با وجود اینکه هوا سرد بود اما بعضیها موج سواری می کردند:

ما هم یک مقدار نشستیم و یک قدمی زدیم و بعد راه افتادیم برگشتیم:

خوب! خیلی طولانی شد… یک کمی دیگر صبر کنید تمام می شود…

تو راه برگشت هم یک خرس دیدیم:

و مناظر خیلی قشنگ:

و بعضیهامون چون خیلی ترسو بودن و می خواستن فقط خودنمایی کنند که ترسو نیستند رفتند Bungee Jumping:

ولی من که چون می دانستم ترسو نیستم و اهل خودنمایی و اینها هم که نبودم نپریدم (ولی الان خیلی پشیمانم!)

در راه برگشتن هم یک مدت در شهر Nanaimo بودیم تا آخر شب که دوباره با کشتی برگردیم. آنجا هم باران شروع شد که یادآوری کنه که آخرین روزهای تابستون ونکوور دارد به سر می آید.

این هم از سفرنامه ما. لازمه که اینجا تشکر کنم از همسفران گرامی ( به ترتیب حروف):

مخلص شما!

— پویا

ما این آخر هفته دو هفته پیش! رفته بودیم camping. تو یه جنگلی بالای ایالت نیویورک به اسم Forked Lake که یکی از دریاچه‌های پارک Adirondack هستش که بزرگ‌ترین پارک آمریکاست.

ما جایی که گرفته بودیم از جایی که ماشین‌ها رو پارک می‌کردیم دور بود و یا باید از تو جنگل از تو یه راه پر پستی و بلندی می‌رفتیم یا با قایق. با قایق جا به جا کردن وسایل راحت‌تر بود به شرطی که چپ نمی‌کردی که همه چی بیافته تو آب. ملت بعضی‌ها حسابی حرفه‌ای بودن و کیسه‌های بزرگ اورده بودن که وسایل رو می‌گذاشتن توی اون که اگه هم افتادن خیس نشه چیزاشون. البته کیسه‌های بزرگ پلاستیکی کارایی‌های دیگه‌ای هم داشت که ما روز آخر فهمیدیم.

این حالا خودش به خودی خود چیزی نبود ولی مشکل بزرگ‌تر این بود که می‌گفتن اون جنگل خرس داره و یه دو تا صندوق آهنی اون‌جا بود که باید هرچیز خوردنی حتی آب رو می‌گذاشتیم اون‌تو. ما هم ۱۳ نفر بودیم و کلی هم خوراکی با خودمون برده بودیم. ولی خب همه چی اون‌تو جا نمی‌شد مجبور بودیم یه سری وسیله رو تو ماشین نگه داریم و بعد هربار لازم می‌شد این راه رو بریم و اونا رو بیاریم. به همون دلیل وجود خرس‌ها، آشغال‌ها رو هم نمی‌تونستیم بیرون بگذاریم ولی نمی‌دونم چرا کل این campsite هیچ جا برای آشغال نداشت و برای انداختن آشغال باید یه سه کیلومتری با ماشین می‌رفتیم یه جای دیگه. از دستشویی هم که نگم بهتره. برای حموم هم همین‌طور باید می‌رفتیم یه campsite دیگه.

البته همه این سختی‌هاش رو گفتم بگم که انصافا منظره‌اش خیلی خوب بود. صبح‌ها روی دریاچه مه می‌گرفت و خیلی قشنگ بود و کلا روی دریاچه که قایق سواری می‌کردیم یک ارامش خیلی خوبی داشت. سختی‌هاش هم خب تا حدی بد نبود چون آدم می‌ره camping که تا حدی از این سختی‌ها بکشه دیگه (چرا این کار رو می‌کنه نمی‌دونم‌ها!) وگرنه که می‌رفت هتل.

اما بدشانسی ما شب دوم یک بارونی گرفت سیل‌آسا و همه چی خیس شد و آب شروع کرد چکه کردن تو چادرها. ولی زود تموم شد. صبح رفتیم هواشناسی رو چک کردیم و دیدیم که به به روز سوم قراره همش بارون بیاد. دیگه با خستگی و دونستن اینکه بارون میاد تصمیم بر این شد که برگردیم. و همین هم شد. یهو از ظهر شروع کرد به بارون و مگه قطع می‌شد. با مسوول اون‌جا صحبت کردیم و خوشبختانه قبول کرد که با قایق موتوری بیاد و وسایلمون رو جابجا کنه. ولی خود جمع کردن وسایل مخصوصا چادرها پدر دربیار بود. خوشبختانه اونجا یکی بهمون یه چندتا کسیه پلاستیکی داد که وسطش رو بریدیم برای جای سر و کردیم تنمون تا کمتر خیس شیم. خلاصه وضعی بودیم وقتی رسیدیم پایین و سوار ماشین‌ها شدیم.

اینم یه عکس از دریاچه‌ای که کنارش بودیم:

پارسال نوشته بودم که وقتی رفته بودیم نیویورک، شانسی ویترین یکی از مغازه‌هایی رو که برای کریسمس تزیین کرده بود دیدیم و بعد فهمیدم که این کار هرسال می‌شه و یه نقشه از محل این مغازه‌ها هم پیدا کرده بودم. امسال به قصد دیدن کریسمس در نیویورک شنبه رفتیم نیویورک. خیابون‌ها مثل چی شلوغ بود و همه مشغول خرید بودن و یه عده زیادی هم معلوم بود که مثل خود ما از جاهای دیگه به قصد نیویورک گردی اومده بودن.
اول از همه رفتیم مغازه Pearl River که یک مغازه چینیه. توش هم انواع و اقسام چیزهای چینی پیدا می‌شه، از کیمونو تا قوری چایی و کیف و کفش و وسایل تزیینی چینی و البته کاغذ اریگامی که تنها قلمی بود که ما از بین اون همه چیز خریدیم. البته ما که زیاد وارد نبودیم ولی به نظرم خیلی مغازه گرونی بود و خیلی از چیزهایی که داشت رو دو قدم اون طرف‌تر تو خود chinatown می‌شد خیلی ارزون‌تر گیر اورد.
بعد از اون از Macy’s شروع کردیم که امسال کتاب‌هایی بودن که باز می‌شدن و صحنه‌های مختلف از مناسبت‌های مختلف در نیویورک رو نشون می‌دادن .
مثلا این فکر کنم اپرای فندق‌شکن باشه که البته عکس خوبی نشده به خاطر انعکاس مردم و مخصوصا اون اتوبوس گنده.

بعد از اون رسیدیم به Lord and Taylor که موضوعش امسال داستان‌های افسانه‌ای (Fairy Tale) بود. مثلا این یه صحنه از سیندرلا.

همون حول و حوش که بودیم که یه عده یهو اومدن با پلاکارد و پرچم و هی داد می‌زدن، compassion is the fashion, don’t buy fur. اعتراض بود به کشتن حیوانات برای ساختن لباس‌های پوست.

بعدش رسیدیم به Saks. اون‌جا هم موضوع راجع به زیبایی و دانایی و دوستی و عشق بود.
اینم یه صحنه از عشق!

اینم بگم که برای هرکدومش کلی تو صف وایسادیم و نصفش رو فقط دیدیم. توضیح راجع به سال‌های گذشته و امسال این تزیینات رو اینجا بخونین.
البته بابانوئل هم دیدیم در حال صحبت با موبایل.